Show publication content!

- 7 -
T męczył się ten młody chłopiec, podejmując pracę
przeciwną swej naturze, a jednak pisa! sumiennie i chodził
do biura regularnie.
HreiIorowicz prędko polubi! Juliusza, a przy swej
łagodnej, pc!nc.i dobroci naturze, poddał się nawet
wszystkill1, kapryśnym nieraz wybrykom towarzysza,
~dyż Julek nie będąc nigdy wesołym i z życia zado­
\\'olonYI11, tern chmurniejSZY by! \\' '0/arszawie, a nawet
CI:c;sto bardzo zgryźliwy.
Wróciwszy raz z biura, \V pierwszych di1iach
k wierni", rzekł do Hrehorowicza:
- Czy lIie wiesz, Tadeulu, co się dziś stało
\',' mieście? -- po ulicach skupiają się gromady ludzi,
akademicy biegają i naradzają się tajemniczo; coś si~
Siać lIlIIsiało, słyszałeś co może?
- A podobno dziś umarł wojewoda Rieliński.
- Nie może być! trzebaby pójść do OdY(lca, on
';llll wszystko wie z pewllością. Tell motylkowaty
j:foctzienicc wszL;dzie jest i wszystko widzi.
A i owszem, bierz kapelusz i chodźmy.
;V\lodzi ludzie za CilWilę znaleźli si(~ na ulic)' i d;r~,:,'ji
\". strOllt; Saskiego ogTodu, do dOillu Z,nno.iskiego, 0)"­
CYllaw.
--- Wiesz co, .lulek, przejdźmy Saski ogród, popatrzYlł1V
trochę, ho i tu lubi Warszawka gromadzić się
pod cieniem kasztanów, a Stary Koźmian powiada, że:
z extraordynaryjnej ordynata laski,
Odyniec z OrdYlic(,1ll 1){1trZ(( \V oJ!rótl saski.
Któż to Ordyniec?
-- - S'lsi;lÓ Ody'!'tca; okna ob\JwócfJ \'''~'CllOdz:.{ 11:,
Ogród.