Show publication content!

-- 112 -
pięknego kształtu i zieleni, biclej~ te wodne róże,
a w okolo llich spowite grzeją się w słollcu litewskie
węże. J o tem w liście z r. 1835 pisze Julek do matki:
"Czy pamiętasz mamo, te wężę, które widzieliśmy
kiedyś na moczarach pi(lskich. obwijające się koło lilii
wodnycll i grzejące się na SIO(ICU?"
W innym znów clo Zygmunta KrasiI1skiego, tak
pisze:
".Jad~c przez piflskie błota, wiclziałem mnóstwo lilii
wodnycII i lllnóstwo chłopów wychudłych od głodu,
chłopstwo jadło kwiatów łodygi, nie maj~c chleba."
A jak trwałem i były jego wspomniel1l3, dowodzi
śliczny ustęp z utworu jego p. t. Lilla Weneda. Córka
ratuje ojca, skazanego na śmierć glodowel. za pomocą
wielka z nenuiarów, w jaki ustroiła swe włosy i prosi
króJowG (lwil1otlę, by hl do ojca wpuścić kazała.
W niczawiązanej /Jrzychodzę Iwszuli,
Nic niosc chlclw, nie mam nic przy sobie,
Lecz wy lllnie puśćcie do ojca mojeKo
Który od dwóch dni fest morzony głodem.
Ja go nie mogłam zbawić, więc pużegnam.
ma lego .f!.lmw; ubrałam w lilij e,
Wie wodne Ilwiaty, które li nas kladnQ
Dziewicom zll!arlym na ostygłe czola.
O pani! s/JUŚĆ ty ze swojej srogości!
()! IJlllzi! . . . . . . . . . . .
Ja biedna zimne weże rozczuliłam,
I tak SilI do mnie gady przywia,zaly,
Że za mną cały kil:bek bie.!!:l i syczał,
Jak JJies wyjąCJ' snw/nie z IJrzywillzania ...
I c6ż ja winna, że \\ląże wolały
Słllchai mej pieśni, niż moj e .~ o olaczll?