Show publication content!

- 50 -
Zamkowcj, zebrało się liczne grono znajomych, dla złożenia
pani Spitznaglowej życzeń, jako w dniu jej
imicnin.
l!eli Ilhrany strojnie, nie w mundurku, ale w aksa­
IIlitllYIl1 czarnym kaitaniku, przepasany paskiem
z blyszczącerni stalowemi klamrami, z kołnierzem od
koszuli szeroko odwiniętym i odsłaniającym cicnką,
delikatną szyjkę, bawił się w pokOjU trzech braci Spitznaglów.
l natury dumny i ohraźliwy, rozPoczćlJ wnet
kłótllię z Olesiem, a podburzany umyślnie przez ferdusia
zaczął bitkę na prawdę. W chwili, gdy złość malców
doszła już do koguciej zajadłości, otworzyły się
drzwi cicllLltko i do pokOju wsunął się szczupły młodzieniec,
brunecik IIiewysoki, o bardzo sympatycznej
powierzchowności. Z zaciekawieniem patrzyl na bitkę
chłopców, którzy spostrzegłszy, że Ludwik podbiega
ku drzwiom i kogoś wita, nagle bić się przestali. Nieznajomy
He\emu młodzieniec, spojrzał na niego uważnie,
bardzo uważnie, a potem uśmiechnąwszy się wesolo,
zapytał Ludwika, kto jest ten chłopczyk?
- Juliusz Słowacki, mój serdeczny przyjaciel.
-- Twój przyjaciel, on, takie dziecko?
Usłyszawszy to Hcli, ironicznie się uśmiechnąl
i z pewnclll wyzwaniem w oczach, śmiało spojrzał na
nieznanego mu młodzieńca, ale ten opuścił wnet pokój
przeszedł do salonu.
- Kto 011 jest? - spytał ostro Heli Ludwika.
- Antolli Edward Odyniec; w przeszłym roku
wstąpił na uniwersytet, Ilależy do partyi Błękitnej filaretów,
zdolny, przcmiły, serdeczny, wesoły i już drukujący
się poeta. Bardzo go lubimy, z rodzicami jego