Show publication content!

- 22
Ludzie nieraz "On umrze" lI/fJwili /il'zed matką;
Wtenczas matka patrzała długo w dziecka oczy
I przeczyła z uśmiechem; lecz w S/lzutkll go(/zil1l:,
Kiedy na serce matki przeczuć spadła trwoga,
Lfilwla si{! nieszcz{!ścia i 117yślac osynie,
Nie śmiała wyrzec, niech Sifi dzieie wola Hoga!
Hu w czarnych oczach dziecka plomiell gorączkowy
Przetlwcześnie zaoalollY, trawi! młude życie.
Krzemieniec również poniósł ogromn~ stratę w osobie
kuratora Czackiego, który umarł na rok przed panem
Euzebiuszem \V r. lR13; mimo to liczllie skupione bylo
grono inteligencyi przy Lyceum, a nauki również dobrze
udzielane były mIodzieży. Domek pallstwa J Clnuszewskich,
jak dawniej począł się napclniać gośćmi wyborowymi,
z najlepszego towarzystwa w Krzemiellcu. Heli
już nie wychodzil z salonll matki, żywo przysIuchiwał
się rozmowom, chciwie chwyta! każde zrozumialsze dla
niego słówko i rozwijaj swój umysI dziecinny daleko
wcześniej i lepiej niż serce. Biegał w rannych godzinach
na ZanIkową górę dla zabawy z dziećmi, lecz
ustrojony zawsze po pallsku, stronił od dzieci ubogich,
licho ubranyclI ; łatwo się obraża!, zawsze chciał być
wszędzie między dziećmi pierwszym, dla tego więcej
i częściej patrzy! na zabawę drugich alliżeli sarn w niej
braI udział. Niglly nic miał małego przyjaciela;
wszystko w tern dziecku było wytworne, pallskie od
mowy do uldadu całego. Pani Salomea cieszyła się,
patrząc na swego małego lorda, a nie widziała niestety,
że Heli byl egoistą, był dumny, złośliwy i zarozumiały.
Przyzwyczajony był, że dla niego wszyscy oddać muszą
wszystko, a on tylko za to: grzeczny ukłon, delikatne
słówko podziękowania, zadowolenia uśmieszek.