Show publication content!

- 66 -
majorze! Policya groźna, za godzinę wyjeżdżać m!
każe, ale jej się oprę, dopóki cię nie przebłagam, ma~
jorze!"
Zdumiony weteran, zmieszany, prosi o wyjaśnienie.
- J3ecu byl drugim mężem mej matki, by! moim
ojczymem. Okropna prawda, okropna prawda, ma~
. ,
jorze.
- To mnie pan powinieneś odpuścić! - wolał
major ze łzami, - nieświadomie zraniłem ci duszę.
W każdym razie sam nie zawiniłeś pan nigdy \V niczem.
- Tak, ale według Pisma ŚW., winy ojców spadają
jeszcze nil czwarte pokolenie, - wola I Slowacki prawie
w obłąkanej rozpaczy.
- Ależ Becu nie był ojcem twoim!
- Becll był małżonkiem matki moic.i. Ja cZllj~. że
ta straszna wina czyni i mnie współwinowajcą ojczyma.
Po tyci! słowach rzuci! się Słowacki na piersi bezramienne
starca i uciszy! się, otrzymawszy od Jliego
tkliwe słowa przebaczenia.
- Bóg z wami majorze, a na pamiątkę, weźcie oto
tę biblię, tę towarzyszkę moją od lat już wielu.
Za uderzeniem 4-ej godziny po południu szedł S/owacki
z wyrazeJll strasznego zgnębienia \li twarzy do
pocztowej karety, gdzie w obecności policyi ucałowawszy
towarzyszącego mu Juliana Bukowieckiego, i rzuciwszy
\V duchu o.iczystej glebie ostatnie pożegll:\l1i~.
wyruszył przez berlil1ską bramę cIo Wrocławia.
Widzenie się
poety z matką.
Słowacki jechał do Wrocławia smutny, bardzo
smutny! Nazwisko ojczyma nie przestaje go prześlado-