Show publication content!

- 125 -
Raz taki był
I taka niby muzyka wspaniała;
Ja z wody, zda się, że święty Sakrament
Widzę na niebie, takem rozjaśniała -
Wtem woda plusła nagle i zalała
Jedną mniszeczkę ... Powiadam ci, smoki
T e sznury czarta - bity wód zwierciadło,
I jedno moje dziecko, o dwa kroki,
Jedno maleńkie dziecko mi przepadło!
lament
Krzyknęłam - i mróz przeszedł mi przez kości;
W takiej to wszystko stało się cichości;
Nikt nie obaczył - a choćby widziano,
Niktby nie sl\Oczył z ratunkiem pod wodą;
Lywot tam ludzki tyle szacowano,
Le my już nawet nie byłyśmy trzodą;
Czy które pomrą, czy które utOllą,
Nikt nie dbał - głów już naszych nie liczono.
1l
l I
! I
Wyznam ci teraz, że mnie po tym zgonie,
Strach wziął i zgroza dla ludzkich bezwstydów;
Wokoło czarne, ołowiane tonie,
Tam gdzieś pisk popów-a tam gdzieś wrzask żydów;
A tu podemną trup - nie wyszła dusza!
Może się jeszcze gdzieś pod wodą rusza,
Może swe oczki we krwi jasnej kąpie;
A mnie tu ciągną dalej za obrożę,
Co krok to może na biedną nastąpię,
Może nastąpię - oczy tylko mrużę,
A ona gdzieś mię, ach! za nogi trąca,
Zimna ~ jak z wosku biała - i świecąca ...
O strach! a tutaj ciągle prężą sznury,
Ciągle nas wloką w głąb i krzyczą: "tiahni!"
Już tylko nasze na wodzie kaptury
16*