Show publication content!

- 33 -
TJogard zony i nicpoznany w życiu. Przed
grobem moim niczego żadać nie blIdlI,
ale za to za grobem o wszystko sili upomnlI!
Hoże, daj mi poetyczne życie!
Dowodem. jak silne wrażenie na chłopcu ośmioletnim
ta chwila uczyniła, jest wiersz z późniejszych
lat poety:
Kościele, IV myśli dziś wstaiacy cieniach,
Z twoimi złotymi krzyżami lJod chmura,
N a zagaszonych Pel'kUllll plomieniach
Stojąc:,', gdziem ja wzial ducha mego tlIczową naturlI!
Jeśli ty pomnisz, jaJw wtenczas była
Moc w mych dziecinnych łzach! ....
Iliada Homera.
-- Marno, daj mi co czytać, - prosił Heli matkę
swoją, - - ale daj coś bardzo pięknego, coś poetycznego;
daj mi czytać jakie piękne wiersze!
- Masz kluczyk od biblioteczki ojca twego, idź do
ll10jej sypialni i wybierz sobie drogie dziecko co zechcesz,
co ci się Z tytułu spodoba, a ja ci powiem, czy
cię będzie zajmować i "czy dla twego rozumku będzie
stosowne."
Heli z błyskiem radości w czarnych swych oczach
chwycił kluczyk i pobiegł do sypialni. Tu, w miejscu
najokazalszem w pokoju stała skromna szafka, którą
kupił sobie sam pan Euzebiusz, gdy się dostał na profeSora
do Lyceum. Razem z nim przywiezioną została
do Wilna i starannie dziełami wyborowych autorów za­
Pełniona. Raz pierwszy - stał ciekawie przy drzwiach
Juliusz Sł()wacki. 3