Show publication content!

- 32
tni ciJłOPCZ~lh:, rozumial dobrze kogo hn.ic l~l Illogiła,
ku pamic;ci jakiego człowieka wzniesiono ten piękny
okazał? pOlllnik. W serduszl\U jego odżyły nagle
WSPOllll1lClJia tak czutego i dobrego ojca, przyszły mu
na pal11i ~ ( picnvszc rozkosze z nauki czytania bajek
Krasicki ego, rozumiał komu to zawdzit;:czał i wspoillniaws/,y
to wszystko, serdeczllym wVbuclll1ąl plaezelll.
Uspokoić sil; nie mógł tak płakat, coś dziwn ego
w jego główce dziać się poczęło, coś mu szeptało, że on
teraz za przykładem ojca musi być poetą, coś mu wolalo
w duszy, że to on teraz musi nazwisko ojca swego
uczynić sławnem, nieśmiertelnem! Przepclniony żalem
Heli widząc, że jego matka rozmodlona, zapłakana nie
zwraca na niego uwagi, zaczął powoli obchodzić uważnie
mogiłę i przyglądać się napisowi. Slowa na tablicy
wyryte dumą napclnily jego dziecięce serce, cieszy! się,
że tak wypisano o jego ojcu! a obchodząc dalej grobowiec
spostrzegł
rzuconą ćwiartkę papieru na odłamku
skafy. Z ciekawością papier podniósł, rozwiną! i ze
zdziwieniem odcz}rtał jakieś wierszyki. Male to zdarzenie
na pozór, podziałało silnie na wyobraźnię chłopca,
wziął to za \vróżbQ dla siebie i odrazu przysiąg! sobie
na grobie ojca: "muszQ być poetą."
Vl"'racając z cmentarza z matką do domu o niczem
inncrn nie myślał, tylko, że będzie pisał wiersze
i odrazu nabrał sam dla siebie wielkiego szacunku, jako
dla chlopca, który się już wyróżnia talentem między
innymi. Myśl ta odtąd dręczyć go poczęła i nie prędzej
się uspokoił, aż pobiegł do kościoła katedralnego
tam rozmodlony szeptał dzieeinnemi usteczkami:
O Boże daj mi slawe, choćby /JO śmierci,
a za to niech będc za życia najnżeszczi;ślżwszy,