Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

doprowadziły do upadku zespołu, Jerzy Piekarczyk, pisałz przekąsem na łamach „Przekroju”:Ciąg dalszy znany z przeszłości. Ludzie odejdą, zostanieCentrum z programem słusznym, ambitnym, wielostronnym,dążące do pełniejszego zintegrowania studenckiej kultury.Aż zintegruje ją na śmierć. 97Pismem z 6 lutego 1989 r., skierowanym do prorektoraUniwersytetu Jagiellońskiego, prof. Stanisława Grodziskiego,przewodniczący Rady Okręgowej Zrzeszenia StudentówPolskich, Andrzej Ciaptacz stwierdzał, iż decyzją KomitetuWykonawczego RO ZSP, celem rozszerzenia działalnościprogramowej SCK „Pod Jaszczurami”, zespół Teatru 38zmuszony będzie opuścić swoje historyczne pomieszczenia.Wyznaczono termin wyprowadzki: 15 marca 1989. O sublokatorstwienie było już mowy. Andrzej Ciaptacz nie wskazał,tytułem elementarnego choćby usprawiedliwienia tak dotkliwejdla Teatru 38 decyzji, jakim celom służyć mają w przyszłościteatralne pomieszczenia, ograniczając się do lakonicznegostwierdzenia o konieczności „poszerzenia działalnościprogramowej”. Wyraził przy tym opinię, że problemten „w skali Uniwersytetu wydaje się zupełnie nieważny”.Czy był to rewanż z powodu przejęcia przez Uniwersytet Jagielloński,położnej w Domu Studenckim „Żaczek”, „Rotundy”,która była dotąd środowiskowym klubem we władaniuZSP, czy też skutek animozji personalnych i politycznych?Podejmowane i teraz przez Wydział Kultury i SztukiUrzędu Miasta oraz władze Uniwersytetu Jagiellońskie-97Jerzy Piekarczyk: Co skrzeczy w Centrum?, Przekrój z 22 października 1988– 105 –