Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

artystycznym, pomimo wiernego oddania Pinterowskiegotekstu, który zresztą – dopowiedzmy – nie należy do wybitnychpozycji. Pomimo, że reżyser spektaklu, Piotr Szczerski,do ważnej, lecz zarazem najbardziej trudnej roli urzędnikapolicji w monodramacie „Jednego na drogę” wybrał profesjonalnegoaktora, Zbigniewa Rolę. 103Po obejrzeniu spektaklu „Inne miejsca” wystawionegopodczas I Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Studenckich– Studencka Wiosna Teatralna, w kwietniu 1991 r., w Lublinie,ks. Marian Lewko pisał:Zobaczyliśmy dobry teatr, profesjonalną wręcz grę aktorów,posłyszeliśmy ze sceny wiarygodnie przekazaną dobrą literaturę(…) Sztuka bolesna, dla niektórych wrażliwych słuchaczymoże aż nadto, toteż nie zdziwi nas wcale to, że niewszyscy zdołają dotrwać do końca przedstawienia. Z pozoruprezentowanych jednoaktówek nic nie łączy tematycznie,nawet jedność nastroju. A jednak jest coś, co każe uznać tenspektakl za jednorodny. Kluczem do tego okazuje się samtytuł zręcznie sformułowany przez pisarza: „Inne miejsca”Oto spod maski człowieka uładzonego, ubranego w pozoryładu i prawa, otwartości i szczerości, odsłaniają się nagleprzy bliższym wejrzeniu te „inne miejsca”, które burzą naszspokój. Okazuje się, że tkwi w nas i to drugie dno, ten innyczłowiek, który nas przeraża. 104103Piotr Wasilewski: Pinter upolityczniony, „Dziennik Polski”, Kraków 1990,nr 105.104Ks. Marian Lewko: „Inne miejsca”. Tęsknota za czystym wnętrzem, „GazetaFestiwalowa” z 10-13 kwietnia 1991.– 112 –