Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

O kształt i oblicze mojego teatruTeatr „Fantastron”, pierwotnie „Judasz”, założyłemwe wrześniu 1974 r. To „wydarzenie” – szczególnie ważnew moim życiu – było poprzedzone kilkumiesięcznymiprzygotowaniami.Myśląc bowiem już dużo wcześniej o własnym teatrze,szukałem tego pierwszego impulsu, „pierwszej przyczyny”,z której mógłby się zrodzić teatr. Nie wierząc w metafizycznąkoncepcję grupy, która pewnego dnia spotkałabysię i porozmawiała we „wspólnej sprawie” – i oto niczymdeus ex machina pojawiłby się spektakl oraz odrzucająckoncepcje teatru repertuarowego, spróbowałem napisaćtekst, który – jak się później okazało był owym punktemwyjścia.Wokół niego, tak, właśnie wokół tego tekstu, który zatytułowałem„Z butami do nieba” zgromadziłem grupę,równych mi wiekiem ludzi, wtedy jeszcze po prostu znajomych,przeważnie studentów. Wszyscy mieliśmy na pewnoskończone 20 lat i podobne rozterki i niepokoje.W patetycznie sformułowanym programie owe niepokojetak próbowaliśmy określić:„Sama sztuka porusza problem człowieka zamkniętegow sobie, odciętego od świata siecią własnych spraw i obsesji,a zarazem idącego za wrodzonymi odruchami ludzkości;czyli pragnącego władzy, potrzebującego oparciaw sile wyższej, transcedentalnej, pragnącego miłości orazusiłującego do końca zachować swoją godność. Te wiecznesprzeczności targające człowiekiem, wzmocnione wizjąsamotności oraz lękiem przed nieustannie traconym czasem,tworzą niemal kosmiczny tragizm, którego wymiar– 135 –