Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

Warto na koniec zacytować jedną z przychylnych ocenkrótko działającego Teatru Judasz (skojarzenia postaci z NowegoTestamentu oraz otworu w drzwiach były na przemianwykorzystywane przy wyjaśnieniu nazwy zespołu przezkrytykę, bez jakichś większych deklaracji ze strony samychtwórców).Uderza przede wszystkim wielka wrażliwość młodychaktorów i autentyczność przeżywania spraw dotyczącychegzystencji człowieka we współczesnym świecie. Dziękiświeżości spojrzenia i autentycznemu zaangażowaniu aktoróww działanie sceniczne, spektakl ten był przeżyciemdla publiczności. Reżyser zastosował bardzo oszczędneśrodki wyrazu, drewniane klocki, ustawiczne metaforyzującecoraz to inne pojęcia, przekształcające się w symbolebędące nośnikiem zarówno siły niszczycielskiej drzemiącejw człowieku, jak i jego dobra. Był to niewątpliwiespektakl, który stał się wydarzeniem w studenckim ruchuteatralnym. 28Ostra i nie przebierająca w epitetach oraz różnych środkachwyrazu, krytyka doprowadziła do rozwiązania „Judasza”.Obiektywna analiza dokonań grupy połączona z autentycznąpotrzebą artystycznej wypowiedzi poprzez językteatru tworzony na nowo, nie pozwalała grupie Szczerskiegodługo egzystować bezczynnie. Już po wakacjach 1975 r.większość członków dawnego „Judasza” przystała napropozycję przewodniczącego Komisji Kultury RU SZSPAGH J. Jaworskiego na zorganizowanie w klubie „Fanta-28Gabriela Daniel: op. cit.,– 24 –