Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

wienie trudno oprzeć się spostrzeżeniu Pintera, iż Beckettnajgłębiej spośród współczesnych wnika w złożoną ludzkąegzystencję. 88W podobnym tonie pisał Artur D. Liskowacki na łamachczasopisma „Ziemia i Morze”, stwierdzając m.in.:Bo też studenci UJ przywieźli faktycznie bardzo dobreprzedstawienie – niezwykle udanie oddające klimat tej pełnejinteligentnego humoru, gryzącej, a nie nachalnej ironii.A więc elementów tak często gubionych w ponurym sosie,w jakim zazwyczaj kąpią się Beckettowskie inscenizacje…Młodzi z Krakowa zręcznie też ominęli pułapkę nadmiernejinscenizacyjności, której ascetyczny teatr Becketta po prostunie znosi. 89W ten sposób Piotr Szczerski zaakcentował jubileusz 30lecia powstania Teatru 38. Postanowił uczcić rocznicę nietradycyjnymi, tak lubianymi w Krakowie uroczystościami,ale premierą. Sięgnięto po twórczość Samuela Becketta,dramaturga szczególnie bliskiego Teatrowi 38 od początkutej sceny, zarówno klimatem, jak i formułą artystyczną.Przypomniano dokonania Teatru 38 w tym względzie, a byłyone niezwyczajne i zaskakujące. Otóż Waldemar Krygierjuż w 1957 r. wystawił „Czekając na Godota”, w dwa miesiącepo głośnej prapremierze polskiej Jerzego Kreczmara.88Zob.: Stanisław Dziedzic: Dramaty ludzkiej egzystencji, „ Student”, Kraków1988, nr 13 , s. 14.89Artur D. Liskowacki: Beckett w Szczecinie, „Morze i Ziemia”, Szczecin 1987,numer z 9-15 grudnia, s. 7.– 96 –