Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

wało się mocno utrudnione. Do jakich paradoksalnych dochodziłozdarzeń, świadczy list otwarty skierowany przezzespół „Fantastrona” do sekretarza Zarządu KrakowskiegoSZSP. Teatr chciał, w związku ze zbliżającymi się KonfrontacjamiMłodego Teatru w Lublinie odbywać dodatkowepróby „Hocków-Klocków” i natrafił w tym na przeszkodynie do pokonania. Władze SZSP nie zamierzały zrezygnowaćz dotychczasowej nazwy „Teatr 38”, gdyż placówka taprzez szereg lat funkcjonowała w opinii środowiska, nie tylkokrakowskiego, jako zasłużona świątynia sztuki.Rada Okręgowa SZSP nie zainteresowana była jednakwznowieniem działalności teatru pod starą nazwą, mimoże takie inicjatywy pojawiały się. Lokal dawnego Teatru38 przekazano kierownikowi administracyjnemu (JanuszGrzesz) z myślą o szerokiej, interdyscyplinarnej działalności.Po odejściu Grzesza, w czerwcu 1978 r. (głównie z powoduznikomych efektów w pracy) kierownictwo lokalu„38” objęła Katarzyna Deszcz, a we wrześniu tegoż rokupowierzono je Piotrowi Szczerskiemu. Szef „Fantastronu”został komisarzem lokalu do spraw artystycznych .... Miałow nim pracować więcej zespołów. Tu podjęły działalnośćgłośne już wówczas grupy: Protekst, Tarcie, a później ScenaPantomimy czy Scena Propozycji Teatru 38.Początkiem 1978 roku podjął „Fantastron” próby „NowegoWyzwolenia” w reżyserii Piotra Szczerskiego, a opartegona tekstach Wyspiańskiego i Witkacego. Premiera spektakluodbyła się w czerwcu tegoż roku.Pozostając w kręgu „Dziadów” Mickiewicza i „Wyzwolenia”Wyspiańskiego, nie widziałem jeszcze potrzeby przetransponowania,nawet w awangardowej formie, tych dramatów– 40 –