Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

W podobnym duchu pisał Janusz Płoński na łamach„ITD.”:Mimo, że została ona (tj. „Końcówka”) uzupełniona wątpliwejjakości wstawkami własnymi, dopisanymi nie wiadomow jakim celu, samo przedstawienie mogło się podobać odstrony teatralnej. Było rozegrane dynamicznie, z doskonałympomysłem inżyniera-reżysera poruszającego aktorami.W sumie jednak okazało się, że całe bogactwo pomysłów,bardzo dobra gra aktorów, scenografia, że to wszystko niejest w stanie przysłonić ubóstwa myśli realizatorów. Znakomitachwilami robota stała się po prostu grą w żadnej sprawie.36Podczas Lubelskich Konfrontacji Teatralnych odbyły siętrzy przedstawienia „Teatru zdegradowanego”. „Fantastron”zaprezentował tam też swoją nową sztukę: „Kroki” wg SamuelaBecketta w reżyserii Macieja Mączyńskiego, z udziałemMałgorzaty Rehorowskiej i Grażyny Szymanik. „Teatrzdegradowany” wystawiano do końca 1976 roku – łącznie17 razy (w tym w Lublinie i Rzeszowie), natomiast „Kroki”,traktowane przez zespół jako spektakl warsztatowy, byłypokazane zaledwie 3 razy.W rok później, w październiku 1977 odbyła się premieranajgłośniejszego bodaj spektaklu „Fantastronu” – „Hocków-Klocków” w reżyserii Piotra Szczerskiego, który był równieżautorem tekstu i opracowania scenicznego. Wystąpiliw niej: Janusz Grzesz, Maciej Mączyński, Krzysztof Warunek,Mirosław Wiśniewski, Marek Zając, Witosław Nie-36Janusz Płoński: Sens działania. „ITD”, 1976, nr 5.– 34 –