Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

Później teatr wsławił się prapremierą polską „Końcówki”i „Aktu bez słów”, a po dwóch latach, za zgodą Becketta,odbyła się w Teatrze 38 prapremiera światowa „Ostatniejtaśmy Krappa”. Ale „Fragmenty dramatyczne SamuelaBecketta” nie były tylko jubileuszowym odwołaniem dopoczątków i tradycji Teatru 38, bowiem w 1979 r. właśniespektaklem „Beckett” wznawiał Teatr 38 działalność, pokilkuletniej premierze. 90Sięgnięcie po te miniaturowe teksty było – zwłaszczaw przypadku teatru niezawodowego – ryzykowne, wymagałobowiem niemałej precyzji artystycznego wyrazu,kwintesencji środków i odpowiedniego poziomu warsztatuaktorskiego. Aktorzy zdołali inteligentnie łączyć specyficznyhumor, ironię, powściągliwość gestów, wczuć się w klimattwórczości autora „Końcówki”. Teksty miniatur broniłysię same, jednak pod warunkiem dogłębnego ich odczytaniai zrozumienia. Piotr Szczerski zaufał Beckettowi i jegotekstom, ograniczając swoją rolę prawie wyłącznie do niezbędnychzabiegów inscenizacyjnych. Stroniły więc „Fragmenty”od jakiejkolwiek dekoracyjności, także scenograficznej,a bohaterowie spektaklu udatnie tworzyli właściwyBeckettowi klimat zagrożenia, obsesji i absurdu. Podłożetych zachowań, prowadzących do psychicznego wyniszczeniaczłowieka, tkwiące zazwyczaj w słabości, kompleksachjednostek i absurdalnie zdehumanizowanych systemach,wymagało od reżysera i aktorów niemałej umiejętności90Szerzej o tym w dwóch poprzednich publikacjach cyklu„Materiały do dziejówkultury studenckiej”:. Zob.: S. Dziedzic, T. Skoczek: Teatr 38. Awangardowyzespół Waldemara Krygiera. Prowincjonalna Oficyna Wydawnicza, Bochnia2007 oraz Idem: Przygody z metacodziennością. Teatr 38 w latach 1960-1972.Prowincjonalna Oficyna Wydawnicza, Bochnia 2010.– 97 –