Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

w „Kulturze”: „Spektakl był największym wydarzeniemStartu 76 w Zielonej Górze, obok ciężarówki, która wjechałapo schodach do jednego z miejskich kin”.Porównanie było jednak o tyle trafne, że faktycznie spektaklowitowarzyszyła atmosfera skandalu, sensacji, pomawianonas nawet o sadyzm.Etap „Ślepców” do dziś wydaje mi się szczególnie ważnyi wspominam go nawet z rozrzewnieniem. Takich reakcjiw czasie trwania spektaklu (każdy spektakl kończysię przed czasem) nigdy już chyba nie osiągnę ani nigdziedotąd nie widziałem. Była to zarazem próba ogniowa dlaaktorów.W październiku 1976 roku zrobiłem nowy spektakl pt.„Teatr zdegradowany” oparty na „Końcówce” S. Becketta.Wtedy już byłem pewny swojej koncepcji „teatru aktorskiego”,takiego teatru, jaki usiłuje tworzyć również dziś,w dalszym ciągu zresztą z różnym powodzeniem.W wypadku „Teatru zdegradowanego” tekst Becketta byłdla mnie jedynie pretekstem do snucia osobistych refleksjina temat sytuacji egzystencjonalnej mojego pokolenia.W programie spektaklu pisałem:„Teatr zdegradowany” to całościowa próba przeciwstawieniasię nurtowi, który najogólniej określa się mianem„Teatru Otwartego”. Spektakl poszukuje tego, co swoiścieteatralne. Powraca aktor jaskrawo ucharakteryzowany,jaskrawo odmienny swoją kondycją do kondycji świata.Powraca więc kostium, makijaż, sztuczny teatralny gest,a wszystko to w formie niepoważnej, zdegradowanej. Kulisytworzenia spektaklu, ukazania „kuchni teatralnej” orazpodkreślenia gry – udawania – wszystkie te efekty zmierzajądo zerwania z iluzją teatralną. Ludyczność, kontakt– 138 –