Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

zystana przez obecnych działaczy tej organizacji do bezpośredniejlikwidacji żywego organizmu Teatru 38. 101Rok później, dnia 15 kwietnia 1991 r., w nowej sytuacjiustroju administracyjnego miasta, bo po odrodzeniu systemusamorządowego Piotr Szczerski zwrócił się do PrezydentaKrzysztofa Bachmińskiego oraz PrzewodniczącegoRady Miasta Krakowa Kazimierza Barczyka o podjęciedecyzji przywracającej Teatrowi 38 jego dawny lokal przyRynku Głównym 7. Do listu tego załączone było pismoz decyzją Naczelnika Dzielnicy Kraków – Śródmieście,Zbigniewa Stachury, z dnia 25 czerwca 1990 r., o przydzieleniuTeatrowi 38 odebranego im lokalu. Decyzja Naczelnikapozostała „na piśmie”, nie przyniosły też rezultatuoba listy z 15 kwietnia 1991 r., do najwyższych władzKrakowa.W czasie niełatwych prób i wyzwań, związanych z kłopotamilokalowymi, bezskutecznymi zabiegami o zwrot pomieszczeń„38” wreszcie otwierającymi się perspektywamidziałalności w nowej rzeczywistości politycznej nie tylkow Polsce, ale i w Europie środkowo-wschodniej, w maju1990 r. , a więc na kilka lat przed rozpadem Czechosłowacjina dwa suwerenne państwa: Czechy i Słowację, zorganizowanyzostał w Cieszynie – po polskiej i czeskiej stronieOlzy po raz pierwszy Festiwal Teatralny „Na granicy”,a jego patronem miał być Vaclav Havel, Teatr 38 wystąpiłtam z „Audiencją”, którą prezentował dwukrotnie – po obustronach granicy.101List P. Szczerskiego do Prezydenta z 11 kwietnia 1990 r. w archiwumStanisława Dziedzica.– 109 –