Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

skonstruowanego z tekstów do „Hamleta”, „Makbeta”, „Poskromieniazłośnicy” i „Otella”. Był to już jednak zupełnieinny projekt, wykraczający poza zainteresowanie autorówniniejszego opracowania. 76Wariacja PinterowskaPremiera (27 stycznia 1985), a następnie spektakle codzienne„Wariacji Pinterowskiej” spotkały się z bardziejzróżnicowanym odbiorem i opiniami prasy. Głównie – jaksię wydaje – dlatego, że sam autor „Samoobsługi” i „UrodzinStanleya”, na fragmentach którego oparto spektakl, był dlawielu dramaturgiem wciąż kontrowersyjnym. Już sięgnieciepo Pintera pojmowane być mogło jako wyraz odwagi zestrony Piotra Szczerskiego. W pinterowskim teatrze 77 ważnyjest bowiem nade wszystko dialog, pozornie jak najbardziejzwyczajny, chwilami wręcz czysto naturalistyczny, stąd powodzeniespektaklu uzależnione jest w szczególnej mierzeod gry aktorów, ich warsztatu, nade wszystko zaś wyczuciaich specyficznego klimatu. Ten dialog o wszystkim i o niczymnabiera na scenie znaczenia, zyskuje sens, nierzadkoprzeraża swoją niesamowitością. Piotr Szczerski powierzyłrole aktorom doświadczonym już w dziedzinie teatru eksperymentującego(m.in. Janina Koneczna-Błońska, WitosławNiechciał, Krzysztof Papka, Krzysztof Galos), którzy sprawdzilisię w kilku projektach, a jednak mimo wcale dobrej gry76Zob. http://teatrapriori.pl/zespol-artystyczny/aktorzy/Magdalena-Lawniczek.html77Tytuły sztuk Pintera zob.: http://www.e-teatr.pl/pl/realizacje/11,autor.html– 84 –