Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

Teatr ten – pisze Piotr Wasilewski – znany dotychczas z inscenizacjiBecketta, Havla, Pintera, sztuką „Tutam” rozwijawłasne zainteresowania w rozszyfrowaniu gry, którą ludziewiodą między sobą przez całe życie. Pod tym względempropozycja Schaeffera jest wprost idealna, stwarza aktoromszansę bogatej interpretacji podwójnych ról (dublet). Chytrypomysł dramaturga polega na tym właśnie, że artyści są naprzemian wrażliwymi intelektualistami i gruboskórnymikelnerami, oczywiście zakochanymi. (…) Widowisko utrzymanejest w dobrym tempie. 110Wasilewski podkreśla świetną grę aktorską ViolettyZmarlak i Mariusza Jakusa, znanych dziś aktorów zawodowych,którym szczególny rozgłos dały role filmowe (ViolettaZmarlak od lat występuje pod nazwiskiem Arlak).Marek Mikos podkreślał znakomitą grę Violetty Zmarlak,nie był zachwycony jej scenicznym partnerem, MariuszemJakusem, choć lepiej ocenianym przezeń w roli kelnera. Mikospisał z zachwytem na łamach „Gazety Wyborczej”:Violetta Zmarlak z powodzeniem mogłaby zagrać jednocześnienie dwie, ale pięć, a kto wie, może i więcej postaci.Swobodnie poruszająca się w zmieniających się rejestrachstylistycznych, dobra w samodzielnych popisach i dwuosobowychagonach, zasłużyła sobie w każdym wcieleniu naciekawszych partnerów. 111110Piotr Wasilewski: Uroki miłosnych dubletów, „Czas Krakowski” , 1992, nr176.111Marek Mikos: Materia Schaeffera, „Gazeta Wyborcza”, 1992, nr 32.– 122 –