Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

nych. 52Rada Artystyczna tego festiwalu bardzo wysokooceniła spektakl reaktywowanego Teatru 38,który dowiódł, że awangarda w teatrze studenckim nie musibyć równoznaczna z bylejakością estetyczną i brakiem dyscyplinymyślowej. 53W recenzjach po imprezie podkreślano, że jest „Beckett”manifestacją świadczącą o powrocie świetności Teatru 38.Poprzez sukces grupy Szczerskiego dowartościowane zostałotakże środowisko teatralne Krakowa niezbyt aktywne– według obiegowych opinii – w ostatnich latach. Podkreślanozaskakująco młody wiek wykonawców „Becketta”,jak wiemy, manifestacyjnie okazywany na wypisanych tabliczkach.Jeden z członków Rady Artystycznej VI KrakowskichReminiscencji Teatralnych pisał na łamach „Kultury”:Teatr 38 to kawałek historii studenckiego teatru i osobnyrozdział sporów i konfliktów w ruchu. Przed laty wielupowstał, latami upadał, gasł, zmieniał zespoły, trzymałsię nazwy i lokalu, o które droczyli się kolejni sukcesorzyniegdysiejszej firmy, wreszcie wylądował wierny swymdobrym starym tradycjom na rozsądnie podawanej awangardzie.Awangardzie z sensem i pomyślunkiem. (...) przełożeniejęzyka wielkiego pisarza na wizualne znaki sceny52Leszek Wołosiuk: Zwiastowanie czy podzwonne. „Notatnik Klubowy”,Kraków 1981, czerwiec53Zygmunt Korus: Coś się w tej materii przełamuje. „Student” ,Kraków 1980,nr 7– 54 –