Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

w krwawych, okrutnych scenach, co w zwykłej, pospolitejrzeczywistości. Przerażająca niemoc jednostki wobec otoczeniai mechanizmów służących systemowemu zniewalaniu,absurdalnie pojętej sprawiedliwości, bezdusznej biurokracjimiażdżącej człowieka – tak właściwe dla Kafki, znalazłyrównież tutaj zastosowanie.Miał zatem przed tym spektaklem zespól „38” niemałe doświadczeniew kreowaniu klimatu obsesji, zagrożenia, aurydziwności i absurdu. Te bowiem doświadczenia, po którePinter sięgnął, podając w trochę inaczej przykrojonym kostiumie,nieobce były reżyserowi i aktorom. Doświadczenialat wcześniejszych dały się z powodzeniem spożytkowaćw tych nietypowych wariacjach angielskiego dramaturga.Zderzenie rozchwianych obrazów z „Samoobsługi”i „Urodzin Stanleya”, skomponowanych w trzech aktach,stwarzało poczucie zagrożenia totalną zagładą. Byłoto szczególnie wyczuwalne w drugiej wersji „Wariacji”,w której zdołano uniknąć nużących w drugim akcje repetycjii zyskać na ekspresji, a tym samym i atrakcyjności.Udało się więc Teatrowi 38 trafnie oddać niebagatelną dlaPintera kwestię: brak zaangażowania w jakieś wyraźne ideepolityczne czy socjalne oraz protest przeciwko niesprecyzowanymzłowrogim siłom, pozbawiającym człowieka spokojui możliwości egzystencji.Koniec roku 1985 zaakcentowano w Teatrze 38 specjalnymwydarzeniem. Przez sześć listopadowych wieczorównowojorski The Alchemical Theatre występował na scenie„38”, ze spektaklem „Explosions”, opartym na tekstach Artauda,ze znakomitą oprawą muzyczną, tańcami i oryginalną,wysoce funkcjonalną grą świateł. Mimo dodatkowychtrzech spektakli, biletów zabrakło. Zespół Teatru 38 poznał– 86 –