Teatr 38. Grupa Piotra Szczerskiego

ale było istotnie piękne, sensownie – zrozumiałem, jak toSzczerski wymyślił. 60Z ogromnym powodzeniem zaprezentowano „Proces” naVII Krakowskich Reminiscencjach Teatralnych, które odbywałysię tym razem w dwóch środowiskach – studenckimi robotniczym oraz w dwóch miejscach: w Studenckim CentrumKulturalnym Uniwersytetu Jagiellońskiego „Rotunda”i Centrum Kultury Młodzieży i Studentów „Fama” w NowejHucie 61 . Nawet tradycyjny oponent działań Szczerskiego –Grzegorz Stanisławiak – pisał pochlebnie:Najciekawszym z krakowskich teatrów okazał się Teatr 38.Trzeba przyznać, że Piotr Szczerski, po wielu latach trudóww teatrze studenckim, stworzył wreszcie spektakl na przyzwoitympoziomie… 62Zarzucił jednak ów recenzent „Studenta” Szczerskiemu,że uniwersalność dzieła Kafki została spłycona i zawężonado warstwy społeczno-politycznej:Jest spektakl Szczerskiego tylko oskarżeniem aktualnej rzeczywistościw której przyszło nam żyć...Wrodzona niechęć Stanisławiaka do dokonań Teatru 38dyktuje mu jednak i takie słowa:6061Op. cit.Szerzej zob. Tadeusz Skoczek: Naśladownictwo i poszukiwania. KrakowskieReminiscencje Teatralne 1975-1981. Kraków 2007, s.53-61.62Grzegorz Stanisławiak: Teatr bez publiczności. „Student”, Kraków 1981, nr 7.– 62 –