Almanach PZF 2016

108 | Tomasz mazurkiewicz
8. Poziom zaliczkowania w transakcji faktoringu
W przypadku stwierdzenia potrąceń i/lub kompensat w wysokości zagrażającej
w ocenie faktora bezpiecznemu finansowaniu zalecane jest sterowanie
parametrem poziomu finansowania wierzytelności, tj. poziomem
zaliczkowania. Poziom finansowania wierzytelności to jeden z najważniejszych
parametrów, którymi można zwiększać lub zmniejszać bezpieczeństwo
transakcji. Wielkość zaliczki ustalanej dla konkretnej transakcji
powinna zależeć od dwóch parametrów:
a) ogólnej oceny transakcji (przy małej ilości kontrahentów),
b) ogólnej oceny transakcji i poziomu rozproszenia ryzyka (przy rosnącej
ilości kontrahentów).
Dla małego rozproszenia ryzyka, tj. w transakcji, w której występuje
do 5 kontrahentów, zalecane są poziomy zaliczkowania nieprzekraczające
80% wartości brutto wierzytelności finansowanej. W przypadku większej
ilości kontrahentów i satysfakcjonującej oceny transakcji i jakości rozliczeń
dopuszczalne są poziomy przekraczające powyższą wartość.
9. Ubezpieczenie limitów kontrahentów
Ważnym elementem analizy ryzyka transakcji jest możliwość scedowania
przez faktora na ubezpieczyciela ryzyka płatności kontrahenta; możliwość
taka znacznie zwiększa bezpieczeństwo transakcji faktoringowej. W przypadku
ubezpieczenia wszystkich limitów funkcjonujących w ramach umowy
faktoringowej pozwala niemalże całkowicie zminimalizować znaczenie
(wagę) standingu finansowego faktoranta w ocenie całej transakcji. Z taką
sytuacją spotykać się będziemy w przypadku faktoringu pełnego, a więc
bez regresu do faktoranta. Należy jednak pamiętać, aby warunki transakcji
były tak ustrukturyzowane, aby transakcja spełniała wymogi polisy ubezpieczeniowej
(np. odroczenie płatności nie dłuższe niż 180 dni i/lub dokumentacja
wymagana do wykupu była tożsama z dokumentacją wymaganą
przez ubezpieczyciela przy roszczeniu, i/lub kwota limitu na kontrahenta
nie większa niż odpowiedzialność ubezpieczyciela wynikająca z polisy).