Almanach PZF 2016

140 | Aleksandra supińska
czynność prawnych, zostaje zwolniony ze zobowiązania lub osiąga inne
skutki prawne związane z tymi czynnościami.
2.2.2. Usługi dodatkowe
Poza przelewem wierzytelności przedmiotem umowy faktoringu jest
świadczenie przez faktora dodatkowych usług związanych z zarządzaniem
wierzytelnościami i prowadzeniem bieżących spraw przedsiębiorstwa faktoranta.
Obejmują one czynności o charakterze faktycznym i prawnym
wykonywane na rzecz i w interesie faktoranta na zasadach outsourcingu.
Faktor nie ma obowiązku osobistego świadczenia usług dodatkowych.
O ile umowa nie stanowi inaczej, może powierzyć ich wykonanie innemu
podmiotowi lub się nim posługiwać. Stosownie do art. 474 KC, za
działania i zaniechania tych osób odpowiada on jak za własne działania
lub zaniechania. Możliwe jest ponadto zastosowanie odpowiedzialności
solidarnej faktora i osoby trzeciej na podstawie art. 738 § 2 zd. 2 KC w zw.
z art. 750 KC.
Do najczęściej wykonywanych usług należy m.in. inkaso należności,
wystosowywanie wezwań do zapłaty, windykacja należności, usługi analizy
sytuacji ekonomiczno-finansowej dłużników oraz ocena ich wiarygodności,
udzielanie pożyczek, prowadzenie ksiąg handlowych i rozrachunkowych
faktora, tworzenie planów rozwoju firmy, sporządzanie i składanie
pozwów, ubezpieczanie towarów, świadczenie usług marketingowych, reklamowych
i logistycznych, doradztwo prawne, finansowe i podatkowe,
a także organizowanie krajowych i zagranicznych agencji przedsiębiorstwa,
opracowywanie projektów rozwoju przedsiębiorstwa czy magazynowanie
towarów faktoranta. Umowa faktoringu może zawierać ponadto obowiązek
faktora do pełnienia funkcji mediatora w razie przyszłych sporów wynikłych
między faktorantem a jego dłużnikiem na tle umów o świadczenie
lub dostawę towarów bądź usług.
Wobec definitywnego charakteru przelewu wierzytelności, zakres
usług dodatkowych jest węższy w faktoringu właściwym. Należy zaznaczyć,
że powyższe czynności nie stanowią katalogu zamkniętego, a stale
rozwijający się rynek faktoringowy kształtuje ich nowe rodzaje.
Zgodnie z art. 1 lit. b KO, faktor musi zobowiązać się do świadczenia
co najmniej dwóch usług, w przeciwnym razie umowa faktoringu jest po
prostu cesją wierzytelności. Do katalogu niniejszych czynności KO zalicza
finansowanie faktoranta, w szczególności przez udzielanie pożyczek i wy-