Almanach PZF 2016

178 | Aleksandra supińska
wzroście sprzedaży. Wysoka płynność finansowa firmy zwiększa niewątpliwie
jej prestiż na rynku gospodarczym, dzięki czemu przedsiębiorstwo
ma możliwość uzyskania dodatkowych rabatów i dłuższych terminów
płatności u swoich dostawców.
Według D. Korenik [2007, s. 37] siła faktoringu z punktu widzenia
faktoranta tkwi w:
• jego szerokim wachlarzu rodzajowym, który pozwala na dobór odpowiedniej
formy faktoringu zarówno do oczekiwań, jak i możliwości
użytkownika,
• niehomogeniczności, dzięki której strony mają większą swobodę do
elastycznego formułowania ostatecznej postaci transakcji faktoringowej,
a tym samym daje to możliwość jej zindywidualizowania,
• szerokim spektrum możliwości rozwoju funkcji i czynności mieszczących
się w ramach faktoringu.
Przedstawione powyżej korzyści dotyczą dostawców towarów, produktów
lub usług. E. Jonasz [2008, s. 53–54] wskazuje, że faktoring może być
również użyteczny dla samych nabywców tychże towarów, produktów lub
usług . Zalety płynące z formy finansowania, jaką jest faktoring, dla dłużnika
faktoringowego są następujące:
• zastąpienie kredytu bankowego na skutek otrzymania usługi lub towaru
z możliwością uregulowania zobowiązania w późniejszym terminie,
• koszty kredytu ponosi dostawca,
• pomyślna współpraca pomiędzy dłużnikiem a faktorem jest podstawą
do negocjacji, która dotyczy nowych, dłuższych niż do tej pory terminów
płatności za dostarczone towary bądź usługi objęte umową faktoringową.
Dłużnik może poprawić w ten sposób wskaźnik cyklu rotacji zobowiązań.
Jak podkreśla E. Jonasz, także faktor czerpie korzyści z transakcji faktoringowej.
Są to przede wszystkim różnego rodzaju opłaty, prowizje, marże
i odsetki od udzielonych kredytów i zaliczek. Za przyjęcie należności,
z którymi zwykle wiąże się większe ryzyko oraz koszty ich ściągalności,
faktor otrzymuje wynagrodzenie w postaci zwiększonego dyskonta. J. Kubiak
[2005, s. 60–61] dokonuje charakterystyki elementów składających się
na koszt faktoringu:
• oprocentowanie – związane jest z okresem finansowania faktoranta;
może być ono naliczane z góry, w formie dyskonta (w Polsce przeważa ten
system opłaty) lub z dołu; zwykle wysokość oprocentowania określana jest
na podstawie stawki WIBOR plus marża;