Almanach PZF 2016

UMOWA FAKTORINGU | 141
płacanie zaliczek, księgowanie wierzytelności, inkasowanie wierzytelności,
ochrona przed niedotrzymaniem zobowiązań płatniczych przez dłużników.
W literaturze ekonomicznej podnosi się postulat popularyzowania
usług dodatkowych z uwagi na zminimalizowanie kosztów zarówno po
stronie faktora, jak i faktoranta. W ten sposób faktorant ma zagwarantowaną
profesjonalną, kompleksową obsługę przedsiębiorstwa bez potrzeby
angażowania dużego kapitału na zatrudnienie i wyszkolenie pracowników,
a ponadto oszczędza czas, który musiałby poświęcić na ewentualne osobiste
ich wykonywanie. Może skupić się bezpośrednio na prowadzeniu
działalności gospodarczej. Faktor natomiast czerpie m.in. korzyści w postaci
gromadzenia informacji o sytuacji finansowej dłużników kontrahenta,
które są niezbędne do oceny zasadności nabywania konkretnych wierzytelności
faktoringowych.
2.3. Zawarcie i forma umowy faktoringu
2.3.1. Zawarcie umowy faktoringu
Do sposobu zawarcia umowy faktoringu zastosowanie mają przepisy ogólne
KC, regulujące czynności prawne i zawieranie umów. W praktyce kontraktowej
zawierana jest ona przy użyciu wzorca umownego opracowanego
i standardowo wykorzystywanego przez faktora lub w drodze negocjacji
prowadzonych przez strony. Warto podkreślić, że do rzadko występujących
trybów zawierania umowy faktoringu należą aukcja i przetarg, chyba że
jej strony spełniają przesłanki podmiotowe ustawy PrZamPubl.
Zawarcie umowy faktoringu poprzedzone jest wieloma czynnościami
przygotowawczymi. Do jednej z nich zalicza się rozmowę przeprowadzoną
przez faktora z potencjalnym faktorantem, która ma na celu m.in.
określenie formy niezbędnego do zawarcia umowy wniosku oraz zebranie
podstawowych informacji na temat potencjalnego kontrahenta. Strony
ustalają ponadto zakres dokumentów, które dotychczasowy wierzyciel musi
przedłożyć faktorowi, a także ogólne warunki handlowe. Do powyższych
czynności zaliczane jest także sporządzenie propozycji umowy.
2.3.1.1. Wniosek o zawarcie umowy faktoringu
Inicjatywa zawarcia umowy faktoringu występuje zazwyczaj po stronie
faktoranta. W tym celu składa on stosowny wniosek, który z reguły przy-