Almanach PZF 2016

HANNA SKOWROŃSKA*
Surogaty kapitału
a ryzyko przedsiębiorstwa
1. Surogaty kapitału
1.1. Faktoring wierzytelnościowy
Faktoring wierzytelnościowy jest jednym z surogatów kapitału, ale pojęcie
faktoringu nie odnosi się wyłącznie do przysługujących przedsiębiorstwu
należności. Faktoring definiuje się jako długookresową współpracę pomiędzy
przedsiębiorstwem a wyspecjalizowaną instytucją faktoringową
w zakresie finansowania należności krótkoterminowych (faktoring wierzytelnościowy),
a także zobowiązań (faktoring zobowiązaniowy). Faktoring
jest złożoną i niejednorodną usługą. Dlatego tylko faktoring wierzytelnościowy
to typowy surogat kapitału, który nie powoduje wzrostu zobowiązań
przedsiębiorstwa, a wpływa korzystnie na jego płynność finansową.
W tym przypadku znacznie skraca czas rotacji należności, co ma przełożenie
na cykl konwersji gotówki. Tym samym zmniejsza się zapotrzebowanie
na kapitał.
Celem faktoringu wierzytelnościowego jest przyspieszenie rotacji należności,
gdyż sama umowa faktoringowa opiera się na cesji wierzytelności.
Ważne przy tym jest badanie kontrahenta ze strony faktora – zarówno
faktoranta, jak i dłużnika. Przysługujące faktorantowi należności muszą
charakteryzować się pewnymi cechami, które zmniejszają ryzyko faktora,
jeśli chodzi o transakcję. Zatem faktorant i dłużnik powinni być wiarygodnymi
osobami, a powstały dług musi być akceptowany przez obie strony
i odpowiednio udokumentowany. Wierzytelności mogące być przedmiotem
faktoringu muszą mieć charakter pieniężny oraz pochodzić z obrotu
*
Hanna Skowrońska – Szkoła Główna Handlowa, Instytut Finansów.