Almanach PZF 2016

UMOWA FAKTORINGU | 129
Wydaje się, że powyższe stanowisko nie jest trafne, z uwagi na nabycie
wierzytelności przez faktora w drodze umowy faktoringu. W przypadku
faktoringu właściwego ma ono ponadto charakter definitywny. W ten sposób
dochodzi do zmiany podmiotu uprawnionego i faktor przyjmuje spłatę
należności na własny rachunek i we własnym imieniu.
Po stronie faktora, poza tzw. czynnościami dodatkowymi, nie występują
obowiązki typowe dla umów o świadczenie usług. Faktor nie jest
zobowiązany do stosowania się do wskazówek faktoranta ani do wydania
tego, co udało mu się od dłużnika uzyskać. Wyegzekwowanie należności
wynikającej z wierzytelności faktoringowej jest uprawnieniem faktora,
a nie jego obowiązkiem. W zależności od swojej woli może dochodzić
spełnienia świadczenia przez dłużnika lub nawet zwolnić go z powyższego
obowiązku, nie naruszając w ten sposób umowy faktoringu.
Analizowana koncepcja jest wyrazem nadmiernego nacisku na czynności
dodatkowe, do świadczenia których faktor jest za zwyczaj zobowiązany.
Wydaje się, że może to wynikać m.in. z podkreślenia doniosłości usług
świadczonych w ramach umowy faktoringu przez KO.
Zgodnie z poglądem podzielanym przez większość doktryny, istotą
analizowanej umowy jest przelew wierzytelności. Treść umowy faktoringu
obejmuje prawa i obowiązki stron, zbliżone do klasycznej cesji, których nie
można zakwalifikować jako świadczenia usług. W konsekwencji niniejszemu
poglądowi należy zarzucić wyjątkową sztuczność.
1.2. Faktoring jako umowa pożyczki
Dokonując analizy charakteru prawnego umowy faktoringu, należy przedstawić
także koncepcję uznającą ją za szczególny rodzaj pożyczki. Opiera
się ona w znacznym stopniu na poglądach prezentowanych w doktrynie
i orzecznictwie niemieckim. Zwolennicy powyższego ujęcia na gruncie
prawa polskiego uważają, że cesja dokonana przez faktora ma charakter
świadczenia w miejsce wykonania. Prezentowane jest także stanowisko,
według którego umowa faktoringu stanowi pożyczkę zabezpieczoną przelewem
wierzytelności.
Zgodnie z powyższą teorią, cesja dokonana przez faktora ma charakter
świadczenia w miejsce wypełnienia. Na skutek przelewu wierzytelności
dokonanego przez faktoranta zobowiązanie, z którego wynikał obowiązek