Almanach PZF 2016

128 | Aleksandra supińska
Konstytucyjnego i poglądów doktryny, znajduje ona ugruntowanie w art. 31
Konstytucji, który wyraża zasadę poszanowania i ochrony wolności człowieka,
oraz w art. 22, który gwarantuje wolność działalności gospodarczej.
Umowa faktoringu jest czynnością handlową. Pojęcie to nie zostało
zdefiniowane przez ustawodawcę. W doktrynie wskazuje się, że czynnościami
handlowymi są wszystkie czynności sądowe i pozasądowe, których
treść obejmuje prawa i obowiązki podmiotów, z których co najmniej jeden
jest przedsiębiorcą i dokonuje tych czynności w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej.
Umowa faktoringu jest umową dwustronnie zobowiązującą, a także
umową konsensualną, ponieważ dochodzi do skutku w wyniku złożenia
przez strony zgodnych oświadczeń woli, nie zaś przez wydanie jej przedmiotu.
Co więcej, ma charakter odpłatny. W zamian za scedowaną wierzytelność
faktorant otrzymuje cenę pomniejszoną o wynagrodzenie należne
faktorowi. Jak już była mowa, umowa faktoringu właściwego klasyfikowana
jest jako umowa wzajemna.
Określenie charakteru prawnego umowy faktoringu jest kwestią zasadniczą
z uwagi na konieczność ustalenia reżimu prawnego, jaki należy
stosować względem analizowanego kontraktu.
1.1. Faktoring jako umowa o świadczenie usług
Koncepcja przyjmująca, że treścią umowy faktoringu jest zobowiązanie
faktora do świadczenia usług na rzecz faktoranta, jest w polskiej doktrynie
dość odosobniona i prezentowana jedynie w celu porównania możliwych
ujęć charakteru prawnego analizowanej umowy.
W niniejszym ujęciu główną usługą świadczoną przez faktora jest inkaso
należności faktoranta przysługujących mu wobec dłużników faktoringowych
oraz inne czynności dodatkowe związane z zarządzaniem jego
przedsiębiorstwem. Za świadczenie niniejszych usług faktor otrzymuje
prowizję. Według omawianej koncepcji, faktorant umocowuje faktora jedynie
do podejmowania czynności prowadzących do wyegzekwowania
należności od dłużnika. Faktor ma ponadto obowiązek zwrotu zainkasowanej
kwoty. Zobowiązany jest także do stosowania się do poleceń kontrahenta.
Działa zatem we własnym imieniu, lecz na rachunek i na rzecz
faktoranta.