Almanach PZF 2016

162 | Aleksandra supińska
majątkowych, które są traktowane jako inwestycja odtworzeniowa lub
rozwojowa,
• przekształceń majątkowych (zmiany struktury majątku) – zmiana
w strukturze majątku następuje poprzez przyspieszenia obrotu kapitału,
w drodze zmniejszania majątku przez racjonalizację lub na skutek sprzedaży
zbędnych składników majątkowych przedsiębiorstwa,
• kształtowania kapitału – polega na kształtowaniu długookresowych
rezerw.
Z praktyki i doświadczenia wiadomo, że firm finansujących się jedynie
z kapitału własnego jest znikomy procent. Jeżeli przedsiębiorstwo chce się
dynamicznie rozwijać, potrzebuje sporych nakładów pieniężnych, które
może pozyskać z zewnętrznych źródeł [Jonasz 2008, s. 42–43]. Finansowanie
zewnętrzne charakteryzuje się tym, że przedsiębiorstwo otrzymuje
kapitał z zewnątrz. W ramach tego finansowania możemy wyróżnić finansowanie
własne i obce. Dopływ środków pieniężnych poprzez finansowanie
własne może odbywać się w formie [Czarecki 2007, s. 44]:
• dopłaty dotychczasowych właścicieli,
• wejścia kapitałowego nowych wspólników,
• emisji na rynku pozagiełdowym,
• funduszy venture capital.
W ramach finansowania zewnętrznego wyróżniamy również finansowanie
obce, w którym firma uzyskuje kapitał poprzez obrót kredytowy
i towarowy czy też w drodze szczególnych form finansowania, takich jak
np. faktoring i leasing [Ickiewicz 1993, s. 11–12].
Kapitały własne pozostają w przedsiębiorstwie bezterminowo, natomiast
kapitał obcy jest powierzony przez wierzycieli na określony czas.
Kapitał obcy, w szczególności w małych i średnich przedsiębiorstwach,
jest traktowany jako kapitał uzupełniający środki własne. Rozróżnienie
pomiędzy kapitałem własnym przedsiębiorstwa a kapitałem obcym jest
niezwykle ważne, gdyż z każdą z tych dwóch form kapitału wiążą się inne
prawa, obowiązki i ryzyko [Łuczka 2001, s. 38]. Poniżej przedstawiono
najistotniejsze różnice pomiędzy kapitałem własnym a kapitałem obcym: