Almanach PZF 2016

132 | Aleksandra supińska
szczególny rodzaj umowy sprzedaży. Nie da się jednak przenieść tego argumentu
na grunt rozważań o charakterze prawnym umowy faktoringu
niewłaściwego, w której przeniesienie wierzytelności nie ma charakteru
ostatecznego.
Przeciwnicy powyższej koncepcji zarzucają jej niezgodność z celem
gospodarczym umowy faktoringu. Nabycia wierzytelności nie można bowiem
traktować jako wyłącznego celu i przyczyny zawarcia umowy faktoringu.
Przedmiotem umowy faktoringu są także czynności dodatkowe
o charakterze usługowym. Nie można ich uznać za dodatkowe obowiązki
kupującego z uwagi na brak związku z przedmiotową wierzytelnością. Nie
mają do nich zatem zastosowania przepisy o sprzedaży.
1.5. Faktoring jako umowa mieszana
Jak już wcześniej stwierdzono, w przeciwieństwie do doktryny zagranicznej,
gdzie w większości przyjęto co do faktoringu właściwego i niewłaściwego
odpowiednio koncepcję szczególnej umowy sprzedaży i pożyczki,
wśród przedstawicieli polskiej nauki największą popularność dla wyjaśnienia
jurydycznej natury tego umownego stosunku prawnego zyskała
koncepcja umowy mieszanej.
Doktryna jest podzielona co do samej natury umowy mieszanej.
Część jej przedstawicieli opowiada się za wyodrębnieniem obok umów
nazwanych i nienazwanych trzeciego rodzaju kontraktu – umowy mieszanej.
Wydaje się jednak, że należy opowiedzieć się za większościowym
poglądem uznającym umowę mieszaną za rodzaj umowy nienazwanej.
W konsekwencji mają do niej zastosowanie przepisy ogólne, a w przypadku
podobieństwa do określonych umów nazwanych powstaje możliwość
odpowiedniego zastosowania regulacji dotyczących takich umów.
Umową mieszaną jest zatem kontrakt, którego treść nie odpowiada
całkowicie żadnej umowie nazwanej. Zawiera on elementy charakterystyczne
dla dwóch lub więcej umów nazwanych. Do powyższej kategorii
można zaliczyć umowę faktoringu. Na jej treść składają się bowiem m.in.
elementy swoiste dla umowy sprzedaży, zlecenia, pożyczki, gwarancyjnej
czy ubezpieczenia.
Warto przy tym zaznaczyć, że w literaturze wskazuje się na poprawność
niniejszej klasyfikacji umowy faktoringu jedynie w przypadku, gdy