- Page 1 and 2:
ung tredive tres
- Page 3:
ung tredivetres
- Page 7:
Nanna Rasmussen 009 Frederikke Byro
- Page 10 and 11:
Nanna Rasmussen Når jeg skriver, k
- Page 13 and 14:
Jeg kigger ud af vinduet. Man kan i
- Page 15 and 16:
anderledes, siger han, og at mit sy
- Page 17 and 18:
vi er rigtige venner. Han snakker m
- Page 19 and 20:
Den tanke om aldrig at skulle se ha
- Page 21 and 22:
en gud, som man ved ikke eksisterer
- Page 24 and 25:
Nanna Rasmussen Inter Arma Silent L
- Page 26 and 27:
Nanna Rasmussen Presset Gribben vok
- Page 28 and 29:
Nanna Rasmussen Kærester Astronomi
- Page 30 and 31:
Nanna Rasmussen Mads Du er smilet p
- Page 32:
Nanna Rasmussen Slutningen Jeg trav
- Page 36 and 37:
Jeg har altid godt kunne lide at sk
- Page 38 and 39:
Frederikke Byron Mit navn er Gabrie
- Page 40 and 41:
Frederikke Byron han igen. Taxaen p
- Page 42 and 43:
Frederikke Byron ”Hmm. Er du på
- Page 44 and 45:
Frederikke Byron ”Hvad har du tæ
- Page 46 and 47:
Frederikke Byron komme væk, men ha
- Page 48 and 49:
Frederikke Byron havde sneget sig o
- Page 50 and 51:
Frederikke Byron sag, der klemte li
- Page 52 and 53:
Frederikke Byron Næst morgen var D
- Page 54 and 55:
Frederikke Byron jeg irriteret, men
- Page 56 and 57:
Frederikke Byron der hen, men jeg m
- Page 58 and 59:
Frederikke Byron ”Hvorfor vil ing
- Page 60:
Frederikke Byron af min straf.”
- Page 63 and 64:
Skønt! Jeg skal dø sammen med en
- Page 65 and 66:
”Hvad snakker du om? Man kan ikke
- Page 67 and 68:
”En amerikaner der sammenarbejder
- Page 69 and 70:
synet, stod Alex med en pistol rett
- Page 71 and 72: ”Mange tak,” ”Og så meget æ
- Page 73 and 74: De ankom til et stort hotel i Moskv
- Page 75 and 76: ”Det blev vist lidt for virkeligt
- Page 77 and 78: ”Og du lod ham bare gå uden opsy
- Page 79 and 80: kvinden fortsatte. ”En englænder
- Page 81 and 82: Skeletons overhoved er, enig?”
- Page 83 and 84: Vandet var koldt og ubarmhjertigt,
- Page 85 and 86: Eva kom gående over til ham, ifør
- Page 87 and 88: til den anden mand. Han tog sin jak
- Page 89 and 90: jeg bare var en miniput,” ”Fald
- Page 91 and 92: ”Tale. Mød mig på den her adres
- Page 93 and 94: ”Lad være med at gøre ham fortr
- Page 95 and 96: agt på et hospital. Jake havde tæ
- Page 97: ”Vi var et ret godt team, var vi
- Page 100 and 101: Celine Søkjær Når jeg skriver, e
- Page 102 and 103: Celine Søkjær Hele hans krop dunk
- Page 104 and 105: Celine Søkjær Hendes kjole må og
- Page 106 and 107: Celine Søkjær smilehul dukker fre
- Page 108 and 109: Celine Søkjær Hun rækker ud efte
- Page 110 and 111: Celine Søkjær blander sig med nat
- Page 112 and 113: Celine Søkjær der føler med veni
- Page 114 and 115: Celine Søkjær hun er gået hen -
- Page 116 and 117: Celine Søkjær i glimt kan holde a
- Page 118 and 119: Celine Søkjær en plasticpose truk
- Page 120 and 121: Celine Søkjær ud, han må jo have
- Page 124 and 125: Jonas Carlsson Jeg begyndte at inte
- Page 126 and 127: Jonas Carlsson Vi var snart nået v
- Page 128 and 129: Jonas Carlsson ”God eftermiddag,
- Page 130 and 131: Jonas Carlsson Jeg vidste godt, hvo
- Page 132 and 133: Jonas Carlsson Der i sneen, halvt t
- Page 134 and 135: Jonas Carlsson ”Spillet er enkelt
- Page 136 and 137: Jonas Carlsson Så passede det, nå
- Page 139 and 140: CLARA HOLST 139
- Page 141: ”Tør du?”, hvisker han og blot
- Page 144 and 145: Annalina Kristina Pfeil Hun er barn
- Page 146 and 147: Annalina Kristina Pfeil Daniels øj
- Page 148 and 149: Annalina Kristina Pfeil Daniel bøj
- Page 150 and 151: Annalina Kristina Pfeil 150
- Page 152 and 153: Annalina Kristina Pfeil Det var ske
- Page 154 and 155: Annalina Kristina Pfeil En stor man
- Page 156 and 157: Annalina Kristina Pfeil Yasmins hus
- Page 158 and 159: Annalina Kristina Pfeil Den kuttekl
- Page 160 and 161: Annalina Kristina Pfeil morgenmad m
- Page 162 and 163: Annalina Kristina Pfeil og ønskede
- Page 164 and 165: Annalina Kristina Pfeil det, lidt l
- Page 166 and 167: Annalina Kristina Pfeil Et lille sm
- Page 168 and 169: Annalina Kristina Pfeil bag sig. Hu
- Page 170 and 171: Annalina Kristina Pfeil sådan ud.
- Page 172 and 173:
Annalina Kristina Pfeil ”Selvføl
- Page 174 and 175:
Annalina Kristina Pfeil Han åbnede
- Page 176 and 177:
Annalina Kristina Pfeil Hoveddøren
- Page 178 and 179:
Annalina Kristina Pfeil ”Kommer n
- Page 180 and 181:
Annalina Kristina Pfeil fornærmet
- Page 182 and 183:
Annalina Kristina Pfeil omfavnede h
- Page 184 and 185:
Annalina Kristina Pfeil ”Nej tak,
- Page 186 and 187:
Annalina Kristina Pfeil kniven og k
- Page 188 and 189:
Annalina Kristina Pfeil sig og skø
- Page 190 and 191:
Annalina Kristina Pfeil ”Ville du
- Page 192 and 193:
Annalina Kristina Pfeil ikke kalde
- Page 194 and 195:
Annalina Kristina Pfeil ”Quinn ha
- Page 196 and 197:
Annalina Kristina Pfeil lavede I i
- Page 198 and 199:
Annalina Kristina Pfeil hendes fing
- Page 200 and 201:
Annalina Kristina Pfeil hovedet ned
- Page 202 and 203:
Annalina Kristina Pfeil hende en ch
- Page 204 and 205:
Annalina Kristina Pfeil Han greb fa
- Page 206 and 207:
Annalina Kristina Pfeil o Det var s
- Page 208 and 209:
Annalina Kristina Pfeil stråler le
- Page 211 and 212:
LASSE CARLSSON 211
- Page 213 and 214:
Så er der nogle få, der er i stan
- Page 215 and 216:
TIL LANDS, TIL VANDS OG I DÆMONENE
- Page 217 and 218:
forbløffende, og så var der et he
- Page 219 and 220:
sammen, så de fleste af vores sage
- Page 221 and 222:
overtalelsesevne er ikke særligt s
- Page 223 and 224:
ansigt. Jeg tænkte, at det var slu
- Page 225 and 226:
225
- Page 227 and 228:
Under sydens himmel 227
- Page 229 and 230:
skolegang! Hver dag var vi efter sk
- Page 231 and 232:
sagde jeg stille inde i mit hoved:
- Page 233 and 234:
Moros Vengativo”. Han nåede at f
- Page 235 and 236:
os angående bandekriminalitet, men
- Page 237 and 238:
og mine eventyr. Jeg smilede. Kim h
- Page 239 and 240:
at se ud af vinduerne og lidt småf
- Page 241 and 242:
Hovedvejen, der gik over landingsba
- Page 243 and 244:
og kufferten var de samme som dem p
- Page 245 and 246:
eligionstimerne. Desuden er det mit
- Page 247:
klipperne, sønderrevet og halvt æ
- Page 250 and 251:
Jeg går tit ned af Hovvej - altså
- Page 252 and 253:
252
- Page 254 and 255:
Espergærde ligger øde hen. Hele b
- Page 256 and 257:
Jeg måtte ligne en idiot som jeg s
- Page 258 and 259:
”Ur… Et ur… UR!” Jeg sad re
- Page 260 and 261:
fordi den var særlig speciel. Den
- Page 262 and 263:
I det samme hørte jeg en svag hvis
- Page 264 and 265:
Vi skal nok klare os uden dig og di
- Page 266 and 267:
”Meget flot må jeg sige. Jeg var
- Page 268 and 269:
Unna nikkede lettet, som om det var
- Page 270 and 271:
Jeg rakte smilende min elegante hå
- Page 272 and 273:
nogle vinkede til mig i hjørnet af
- Page 274 and 275:
lå luft, og landede på jorden lid
- Page 276 and 277:
med alt den sarkasme jeg kunne møn
- Page 278 and 279:
Jeg krøllede vredt brevet sammen,
- Page 280 and 281:
”Du… Er det virkelig dig Sonja?
- Page 282 and 283:
Hun havde rejst sig fra jorden, og
- Page 284 and 285:
føle at der var noget forkert. Et
- Page 286 and 287:
avn, tog Unna i mine kløer, og fl
- Page 288 and 289:
så ind mod ham. Vi stod bare såda
- Page 290 and 291:
oversvømmede hele byen, men kunne
- Page 292 and 293:
intet føle. Men så blev jeg tappe
- Page 294 and 295:
Hendes gift virkede allerede. Jeg b
- Page 296 and 297:
Men uret er vendt, og den gnist af