Moralia Pars 08 - documentacatholicaomnia.eu

106quiescat. Nam quoties victi taedio a cogitatione incogitationem ducimur, quasi fessa mente de loco adlocum migramus. Tot itaque loca culmen mentis inclinant,quot subortae cogitationes unitatem bonae intentionisdissipant. Recta etenim mens staret, si uni cui debueratcogitationi semper inhaereret. Recta mens staret, si nonse innumeris motibus fluxa mutabilitate prosterneret. Seddum nunc ista pertractat, nunc ad alia dilabitur, quasi perlocorum multitudinem a statu suae rectitudinis inclinatur;et dum per plura se tendit, ab una, cui adhaerere debuit,intentione se dejicit. Qui tamen mutabilitatis usus exprimae praevaricationis vitio jam quasi in naturam venit.Nam cum stare animus in semetipso nititur, a semetipsoaliquo modo etiam nesciendo derivatur. Humana namqueanima ab unaquaque re cui intenditur fastidio impellenteremovetur. Sed dum inhianter cogitanda appetit, etrepente cogitata fastidit, docet quod aliunde pendet,quae quolibet posita non requiescit. Ad illum quippesuspensa est a quo formata. Et quia ad Deum solumappetendum facta est, omne autem quod infra appetitminus est, jure ei non sufficit quod Deus non est. Hinc estquod huc illucque spargitur, et ab unaquaque re, utdiximus, fastidio impellente removetur. Delectationisvidelicet avida, quaerit quo pauset, unum vero quemsufficienter habere poterat amisit. Unde nunc per multaducitur, ut quia qualitate rerum non potest, saltemvarietate satietur.80. Sancti adhaerendo Deo, huic anxietatimedentur.---Sancti autem viri causa se observationecustodiunt, ne ab intentione sua mutabiliter dissolvantur,et quia idem esse appetunt, ad cogitationem qua Deumdiligunt se solerter astringunt. In contemplatione namquecreatoris hoc accepturi sunt, ut una semper mentisstabilitate perfruantur. Nulla eos tunc mutabilitasdissipat, quia scilicet eorum cogitatio sibimetipsi semperindissimilis perseverat. Hoc ergo cum labore nuncconantes imitantur, quod post in munere gaudentes