De (rechts)positie griffie(r) - politiekadviesbureau.nl

i j l a g e 1
gehuldigd of toegepast dat het college een algemene verantwoordelijkheid draagt voor de
rechtspositie en daaraan gekoppelde regelingen voor de gemeentelijke ambtenaren en uit
dien hoofde ook een regelingsbevoegdheid toekomt jegens de ambtenaren van de griffie,
moet worden geconcludeerd dat deze aanname onjuist is en strijdig met de Gemeentewet
en de Ambtenarenwet. De impliciete aanname van een dergelijke collegebevoegdheid in de
correspondentie van het College van Arbeidszaken is dan ook niet juist. Uit de praktijk
blijkt echter dat die aanname niet zondermeer tot gevolg heeft dat de colleges nu ook zelf
hebben beslist dat de algemene rechtspositieregelingen op de griffie van toepassing is.
Immers aan de raden is – op basis van de aanname van het CvA – voorgesteld om te besluiten
de regelingen die voor de ambtenaren van de gemeente gelden ook van toepassing te
verklaren op de griffieambtenaren. En dat kan: indien de raden besluiten dat deze normen
van toepassing zijn, dan is daarmee aan de raadsbevoegdheid afdoende vorm en inhoud
gegeven. Dat lijkt weliswaar op het eerste oog een soort delegatie te zijn, bij nader inzien is
daarvan echter geen sprake. De omstandigheid dat de raad bevoegd is de rechtspositieregelingen
vast te stellen, ontneemt de raad niet de bevoegdheid om voor de rechtspositie van
de griffier en de griffieambtenaren precies dezelfde normen te hanteren als die voor het
overige gemeentelijke personeel. De vrijheid om dat te doen bestaat, maar er is geen
dwang, men mag ook andere normen vaststellen. Waar wordt gezegd of aangenomen dat
de raad alleen die normen mag vaststellen die ook gelden voor de overige gemeenteambtenaren
wordt een onjuiste positie betrokken. De raad kan differentiëren en eigen lijnen
trekken, op hoofdlijn of op onderdelen. Daarbij gaat het in de praktijk met name om de
lokale arbeidsvoorwaarden, gezien de binding aan de collectieve arbeidsvoorwaardenregeling
voor de sector waarvoor is gekozen. Even onjuist is de aanname dat als de raad kiest
voor dezelfde normen als die het college heeft vastgesteld voor het overige gemeentepersoneel
er sprake is van een soort materiële delegatie. Dat is niet het geval: de raad heeft zelf
beslist over de normen voor de rechtspositie. Deze zijn weliswaar identiek aan de normen
die het college toepast voor het overige personeel, maar dat doet niet af aan de volwaardigheid
van het raadsbesluit. Van een delegatie is in een dergelijk geval geen sprake. De term
materiële delegatie bestaat niet, heeft juridisch geen betekenis; er is alleen sprake van een
delegatie indien de onderhavige bevoegdheid uitdrukkelijk is overgedragen. Kunnen nu
de betreffende raadsbevoegdheden aan het college worden gedelegeerd?
De ruimte voor delegatie
De Gemeentewet kent een zeer ruime mogelijkheid voor delegatie van raadsbevoegdheden
aan ondermeer het college. Dit zogenaamde ‘open stelsel’ is bij de integrale herziening van
de Gemeentewet in 1992 geïntroduceerd en de Dualiseringswetgeving, alsmede de Awb,
hebben dit open stelsel niet wezenlijk veranderd. De Gemeentewet kent enkele specifieke
beperkingen van de mogelijkheid tot delegatie; deze beperkingen zijn geformuleerd in het
tweede lid van art. 156 Gemeentewet. Het delegeren van de bevoegdheid om rechtspositieregelingen
vast te stellen voor griffier en griffieambtenaren komt bij deze beperkingen niet
voor, en ook niet een verbod tot delegatie van beschikking- en uitvoeringsbevoegdheid op
dit punt. In algemene zin zou dan ook de conclusie kunnen worden getrokken dat delegatie
is toegestaan. De enige mogelijkheid hier een restrictie aan te nemen, is gelegen in een
meer algemene beperkingsgrond die art. 156 Gemeentewet kent. Geformuleerd staat dat
91