Leven lang leren voor vitaliteit

enzovoort) en hun kennis over te dragen aan hun collega’s. Het feit dat iedereen zijn eigen
specialisatie heeft, vergemakkelijkt het delen van de kennis: men kan elkaar immers wederzijds
aanspreken. Een ander voordeel is dat de medewerkers dit actief oppikken en zichzelf ook verder
ontwikkelen.
Ook de bejegening van de cliënten is een onderwerp van continue dialoog. Daarbij is het
belangrijk niet vast te houden aan vaste patronen maar samen op zoek te gaan. Veel cliënten
hebben zowel verzorging als verpleging nodig en dat is niet gemakkelijk omdat een deel van hen
psychogeriatrische problemen heeft. De medewerkers worden uitgedaagd te kijken, te zoeken
naar de (vaak niet verbale) signalen van de cliënten en met elkaar te overleggen wat deze
betekenen en wat zij voor de specifieke cliënt kunnen doen. Een belangrijke wijziging in de
routines is dat er nu minder op de klok gewerkt wordt. Cliënten die dat (lijken te) willen kunnen
wat langer slapen en later ontbijten. Een dergelijke verandering vergt natuurlijk ook overleg met
de familie.
Daarnaast zijn er meerdere externe lijntjes gelegd. De werkbegeleiders van de leerlingen van het
roc worden mede door het roc aangestuurd. De medewerkers wisselen ervaringen uit met
medewerkers van andere locaties, zij worden uitgenodigd symposia en beurzen te bezoeken en
krijgen de kans om verdere opleidingen te volgen. Dat kan niet voor iedere medewerker even
intensief maar er is wel aandacht voor individuele ontwikkelingslijnen. De zorgmanager is
bijvoorbeeld gestart als verzorgende en heeft een hbo managementopleiding gevolgd.
Mede vanuit dat perspectief worden de medewerkers ook uitgedaagd zich open, actief en
constructief op te stellen, om zelf initiatief te nemen hoewel ze dat vaak ook moeilijk vinden. Er
zijn wel grenzen tussen de afdelingen maar bij pieken in het werk (bijvoorbeeld bij ziektes of
vacatures) helpen de medewerkers van andere afdelingen mee. Via een basis interactietraining
wordt het proces verder versterkt waarbij de medewerkers ook uitgedaagd worden om eigen
initiatieven (bijvoorbeeld een verwenavond) te ontwikkelen en voor te leggen. Het zijn kleine
stapjes die samenwerking en communicatie vergen en die individuele medewerkers uitdagen
om drempels te overschrijden.
De communicatie intern wordt zo open en breed mogelijk gehouden. De directie en arts zorgen
dat zij goed bereikbaar zijn. Medewerkers worden geïnformeerd over middellange
termijnperspectieven wanneer dat relevant is. Zij vragen zelf ook om informatie, ook op
momenten dat er nog niets nieuws te melden valt. De contactverzorgenden, verplegenden en
99