Leven lang leren voor vitaliteit

Wat gebeurt er in zijn hoofd?
De geïnterviewde zorgcoördinator werkt op een van de verpleegafdelingen met demente ouderen. Het is een gesloten
afdeling waar de cliënten veel zorg nodig hebben en een gevaar voor zichzelf vormen.
In het verleden heeft zij leerlingen begeleid maar nu ondersteunt zij de zorgmanager en stuurt de voedingsassistenten,
de afdelingsassistenten, de activiteitenbegeleidster en de verzorgenden aan.
Daarnaast heeft zij veel contacten met ‘andere disciplines’ zoals de diëtist, de fysiotherapeut en de ergotherapeut en
met de familie van de cliënten. Zij werkt daarnaast mee op de afdeling en is ook contactverzorgende voor een aantal
cliënten. Zij ziet de nieuwe verantwoordelijkheid als een uitdaging. In het verleden heeft zij wel leerlingen begeleid.
Zij heeft 12 jaar werkervaring waarvan ruim 5 jaar in deze instelling en is sinds een half jaar coördinator. Het
zorgdossier vormt het uitgangspunt van het werk en daaromheen is nog veel overleg mogelijk. Als ervaren
verzorgende weet zij: het werk is nooit klaar en het is belangrijk ook goed voor jezelf en je collega’s te zorgen. Dus
om 10 uur is het even koffiepauze.
Zij heeft in die 12 jaar de nodige veranderingen (indeling van kamers, nieuwe materialen als tilliften) meegemaakt en
heeft zichzelf langzaam maar zeker in een meer actieve rol geplaatst. Ze schetst zichzelf als rustig en gesloten maar
heeft in het werk geleerd om op te komen voor mensen. Zij vindt het interessant om te zoeken naar wat er in haar
cliënten omgaat en om samen met de psycholoog, de familie en collega’s te zoeken naar manieren om barrières te
doorbreken. Bijvoorbeeld tijdens de casebesprekingen.
Zij heeft in het verleden de nodige opleidingen gedaan maar de afgelopen maanden was ze druk met haar nieuwe
functie. In het nieuwe jaar krijgt ze wel een cursus over de elektronische zorgdossiers. Daarnaast ziet zij het nieuwe
dingen zien en ideeën uitwerken als een belangrijke bron van leren naast het samen leren via ervaringsuitwisseling,
casusbeschrijvingen en het multidisciplinaire overleg. Ook het invullen van de zzp (zorgdossier) formulieren is stof
tot nadenken. Er zijn continue veranderingen en bij sommige (zoals het kleinschalig wonen) is ze niet betrokken,
maar ze wordt er wel over geïnformeerd.
Zij is WBOPZ (Wet Bijzondere Opnamen Psychiatrische Ziekenhuizen) coördinator. Deze wet heeft betrekking op alle
vrijheidbeperkende maatregelen die genomen kunnen worden. Daaronder vallen bijvoorbeeld een blad voor de
rolstoel waardoor mensen minder risico op vallen hebben, maar ook de bewegingsvrijheid belemmerd wordt. Het
viel haar op dat sommige cliënten heel onrustig werden wanneer het blad voor de rolstoel geplaatst werd. Het idee
om dat blad dan niet meer te plaatsen is echter niet zomaar doorgevoerd en vergt veel overleg en een goede
motivatie.
Zij heeft contact met een andere WBOPZ zorgcoördinator op een andere locatie, maar ook met de arts over het
doorvoeren van veranderingen. Ook heeft zij een symposium over het onderwerp bijgewoond.
Het doorvoeren van veranderingen stuit op de afdeling wel op verzet en vergt dus een erg goede motivatie en steun.
De onrust heeft een algemeen element (we deden het vroeger toch ook), een rationeel element (men ziet nog niet
hoe het anders moet) en een emotioneel element (het idee dat de maatregel toch ook het beste voor de cliënt is en
dat je deze tekort zou doen of in gevaar zou brengen door de maatregel te beperken).
101