A variabilidade natural do clima en Galicia - MeteoGalicia

Os científicos alemáns Flohn e Fleer (1975) achegaron un importante fito
nestes estudos, suxerindo interesantes conexións entre diferentes climas rexionais
que constituíron a base de moitas das investigacións realizadas na comunidade
internacional durante as décadas dos setenta e oitenta. Por exemplo, eles
foron capaces de vincular o evento El Niño no océano Pacífico tropical coa ocorrencia
de secas no nordeste brasileiro e co descenso do nivel do lago Chad,
situado na África sahariana. Por outra parte, o nivel de escorrentía do río Nilo
conectouse co nivel do lago Chad e a seca sobre A India. Desta forma, moitas
das anomalías observadas sobre rexións adxacentes eran capaces de ser interconectadas
entre si para formar unha ampla cadea de relacións ou de teleconexións
globais que son capaces de afectar aos máis remotos lugares do planeta.
As relacións teleconectivas entre os climas de diferentes lugares deben ser o
suficientemente consistentes para que a súa pegada se reflicta claramente no
procesamento estatístico dos diferentes campos meteorolóxicos; de feito, os métodos
máis atractivos para a determinación destes patróns son o cómputo dos
mapas de correlación e o uso das funcións ortogonais empíricas. Un exemplo
disto constitúeo a oscilación do Atlántico norte, coñecida pola súa sigla en inglés
NAO (North Atlantic Oscillation), que foi discutida en detalle en capítulos anteriores
e que se volverá analizar máis adiante neste mesmo capítulo. Un mapa de
correlacións entre a presión superficial nun punto achegado á baixa semipermanente
de Islandia e todos os puntos dunha malla de valores de presión atmosférica
por encima dos 20º de latitude norte mostran unha configuración
aparentemente sorprendente. En principio debía esperarse que os valores de
correlación diminuísen monotonamente a medida que os puntos se afastan do
lugar de referencia. Porén, sobre o Atlántico isto non sucede así e atopámonos
cunha área de valores altos de correlación negativa centrados ao sudoeste dos
Azores, moi cerca de onde se encontra o centro do sistema de altas presións semipermanente
dos Azores-Bermudas. Este resultado significa que unha intensificación
da baixa de Islandia tende a asociarse, á súa vez, cunha intensificación
do anticiclón dos Azores e, inversamente, un debilitamento dun sistema asóciase
co debilitamento do outro. Á marxe das súas causas físicas, a conexión entre
estes dous grandes sistemas atmosféricos posúe consecuencias cruciais sobre as
correntes, e os procesos de precipitación e temperatura nunha vasta extensión
da conca Atlántica, América do Norte e Europa, que en gran medida son gobernados
pola alternancia destes períodos de intensificación e debilitamento chamada
a oscilación do Atlántico norte.
Seguindo as técnicas dos mapa de correlación e as funcións ortogonais empíricas,
foron recoñecidos varios tipos de teleconexións entre os principais centros
128 TELECONEXIÓNS