A variabilidade natural do clima en Galicia - MeteoGalicia

3.4. As fosas tectónicas
Outro dos elementos fundamentais na configuración do relevo de Galicia é
a presenza dun conxunto de fosas tectónicas que se localizan tanto na costa como
no interior. Cerca da costa encontramos un rosario de pequenas depresións que
se estenden, de norte a sur, entre as proximidades de Carballo ata Tui. Trátase
de fosas estreitas, de pequena extensión e que aparecen flanqueadas por abas empinadas.
Destacan entre elas as de Padrón, Caldas e Tui-Budiño. Tamén cerca
da costa se encontran as depresións das Pontes e de Meirama, que teñen unha
dirección oeste-leste. Son, así mesmo, de pequeno tamaño pero menos cerradas.
No entanto, é no interior de Galicia onde as fosas tectónicas teñen un maior
desenvolvemento. Así, de norte a sur, encontramos a fosa da Terra Chá, a máis
extensa de todas elas, que forma a cabeceira do Miño e que aparece flanqueada
por un abano de serras como as do Xistral, A Loba, Montouto, Meira, etc. Máis
ao sur, aparece a fosa de Lemos, máis afundida, diferencialmente protexida,
dado que conecta polo oeste coa serra de Faro, a través do profundo encaixamento
do Miño, polo sur co do Sil, que enlaza co macizo de Manzaneda, mentres
que polo leste se levanta a serra do Courel. O enlace polo norte coa pequena
fosa de Sarria é menos nítido. E máis alá do Sil, o xogo tectónico de
bloques xerou unha maior complexidade, dando lugar a un conxunto de fosas
como as de Maceda, A Limia e Monterrei, que enmarcan polo oeste, sur e sueste
o macizo de Manzaneda. A estas habería que engadirlles a fosa do Bolo, a medio
camiño entre aquel e o macizo de Trevinca, a de Quiroga, ao sur do Courel,
ou a de Valdeorras, entre esta serra e Trevinca.
Ao analizar as fosas tectónicas de Galicia, non se debe esquecer o feito de
que, por un lado, constitúen segmentos de territorio afundido que aparecen,
en maior ou menor medida, flanqueados por murallóns e, o que é destacable,
que o engarzamento entre elas, as chairas e as serras se realiza por medio dun
amplo abano de vales fluviais que, polo xeral, entran e saen encaixados. Así pois,
este encadeamento de formas diversas vai explicar moitas das súas características
climáticas.
Deste xeito, as fosas costeiras apenas mostran diferenzas climáticas importantes
que as individualizan fronte ao seu contorno. Polo contrario, nas interiores,
e de maneira especial as situadas no sueste, tanto o afastamento respecto ao
océano como a súa estruturación morfolóxica, establecen condicións climáticas
máis marcadas que intensifican en maior medida o marco xeral climático do
sector no que se inscriben. Isto refírese a unha maior continentalización, plasmada
á súa vez nunha maior amplitude térmica, en frecuentes fenómenos de
F. Castillo Rodríguez, A. Martínez Cortizas e R. Blanco Chao 39