A variabilidade natural do clima en Galicia - MeteoGalicia

tas situacións, de debuxo bastante variable, adoitan individualizarse baixas profundas
centradas ao oeste do meridiano 10º W e núcleos secundarios de baixas
presións fronte ás costas de Galicia [figura 1.6].
En ocasións, estes últimos poden presentarse en forma dunha clara depresión
cerrada, moi profunda e dotada ademais dunha elevada mobilidade, capaz
de aproveitar posibles corredores isobáricos cara ao golfo de Biscaia. En tal caso,
o seu desprazamento sobre Galicia provoca súbitas caídas de presión, rachas de
vento que poden superar os 90 km/h e fortes chuvias. A disposición das isóbaras
delata un intenso gradiente que se deixa sentir nos anemómetros costeiros. As
frontes ben definidas, con abundante nubes, posúen un elevado potencial pluviométrico,
xa que a masa polar marítima é altamente inestable a tales latitudes.
O repartimento espacial das precipitacións queda modulado polas formas topográficas,
provocando rexistros elevados nas vertentes a barlovento dos relevos das
Rías Baixas e da dorsal galega.
No caso do 2 de abril de 1987 enfrontámonos a un exemplo de situación
ciclónica de compoñente noroeste. De novo, seguimos baixo un modelo circulatorio
subzonal ou meridiano e cunha figura xa coñecida: a valgada. Pero, neste
caso, a súa localización permite a advección do cuarto cuadrante. Nestas situacións
aparece perfilada unha dorsal anticiclónica e unha valgada sobre a fachada
occidental que establece un fluxo de compoñente nordoccidental sobre Galicia.
A dorsal atlántica pode presentar en certas ocasións unha lonxitude de onda
tan grande que o réxime circulatorio podería ser cualificado de zonal. Nestes
casos, en que a disposición meridiana se esvaece, as depresións vinculadas á valgada
maniféstanse especialmente intensas. En resumo, as perturbacións do noroeste
aparecen ligadas ao paso sobre o Cantábrico de columnas depresionarias
asociadas a coadas frías de gran radio. Resulta oportuno mencionar a maior agresividade
do aire polar que nos chega procedente do Canadá tras pasar por Terranova
ou bordeando Grenlandia [figura 1.7].
A incursión destas configuracións queda debuxada por unha nítida fronte
fría que forma parte dunha depresión dinámica centrada ben no sector comprendido
entre Islandia, Irlanda e canle da Mancha, ben no Mediterráneo occidental.
Esta segunda localización resulta relativamente frecuente nos meses de
outono-inverno, grazas ás favorables condicións para a cicloxénese. As temperaturas
son máis baixas que nas outras situacións ciclónicas de compoñente oeste.
As precipitacións teñen carácter de chuvascos de certa intensidade, acompañados
de ventos fortes e racheados. A chegada deste aire frío inestable pode orixinar
precipitacións de neve en cotas arredor dos 800-1000 m. Ceos cubertos e
uns baixos índices de insolación caracterizan un tipo de tempo moi inestable.
F. Castillo Rodríguez, A. Martínez Cortizas e R. Blanco Chao 45