A variabilidade natural do clima en Galicia - MeteoGalicia

mente establecido na cidade xaponesa de Kyoto en decembro de 1997, na
sétima conferencia das partes asinantes da convención, e por iso se coñece
como Protocolo de Kyoto. O protocolo fixa unha lixeira redución das emisións
globais de CO 2 para o período 2008-2012, tomando como base as emisións de
1990 e soamente para os países industrializados. Para entrar en vigor necesitaba
ser asinado polo 55% dos países que representasen o 55% das emisións totais. A
primeira destas circunstancias cubriuse de forma rápida e pouco problemática
debido principalmente ao labor de liderado exercido pola Unión Europea,
pero o feito de que os Estados Unidos non ratificasen o protocolo e as dúbidas
iniciais doutros países puxeron en perigo a súa entrada en vigor. Porén, coa ratificación
de Rusia, a finais do ano 2004, conseguiuse superar tamén o límite do
55% das emisións, polo que o protocolo se considera en vigor desde os primeiros
meses de 2005.
A gran cuestión pendente nos estudos de cambio climático, tanto desde un
punto de vista científico como político, é a de cuantificar as incertezas científicas,
posto que algúns procesos relevantes nestes estudos aínda non son ben
coñecidos, tal como se puxo de manifesto na figura 5.2. Como se explicou anteriormente,
desde o seu primeiro informe de 1990 o IPCC veu sinalando a
influencia humana nos cambios climáticos rexistrados durante o século XX. Chegouse
a esta conclusión esencialmente utilizando o resultado de diferentes
modelos do clima, tales como os explicados no capítulo anterior. A capacidade
do modelo para simular as respostas do sistema climático depende en gran
medida do grao de comprensión dos procesos físicos, xeofísicos, químicos e biolóxicos
que rexen o sistema climático. Os principais compoñentes deste sistema
deben representarse en submodelos (a atmosfera, os océanos, a superficie terrestre,
a criosfera e a biosfera), xunto aos procesos que ocorren entre eles e dentro
de cada un deles. Estes modelos executáronse tendo en conta factores antropoxénicos
e naturais conxuntamente ou tendo en conta só factores naturais.
O resultado destes modelos represéntase na figura 5.5, onde se pode ver
como as observacións coinciden co resultado dos modelos soamente se se teñen
en conta os factores naturais e antropoxénicos. De feito, tendo en conta soamente
factores naturais (esencialmente a actividade volcánica e a actividade
solar), a temperatura media manteríase nun valor aproximadamente constante.
De aquí pódese extraer a conclusión de que a actividade humana foi responsable
dunha parte importante dos cambios climáticos rexistrados no último século,
eliminando en parte unha das incertezas.
Á vista destes resultados, queda patente que os modelos climáticos chegaron
a un nivel aceptable de acerto ao reproduciren a situación do século XX, polo
Juan Taboada, Raquel Cruz e Ana Lage 197