A variabilidade natural do clima en Galicia - MeteoGalicia

do dispositivo dinámico-subsidente que representan as altas presións tropicais
atlánticas. Esta subsidencia é o resultado dunha converxencia nos niveis superiores
de masas de aire, procedentes de altas e baixas latitudes. Na converxencia
deses dous fluxos encóntrase a orixe primordial desta subsidencia subtropical,
cuxa localización viría explicada polo principio de conservación do remuíño absoluto.
A súa posición, no centro do océano, permítelle organizar as situacións
sinópticas de toda a costa europea occidental. No verán ofrece a súa localización
máis setentrional, provocando unha situación de abrigo aerolóxico, ao impedir
o desprazamento das borrascas nordatlánticas sobre as nosas latitudes. É,
polo tanto, a responsable da ausencia de inestabilidade e precipitacións estivais.
En inverno, pola contra, retírase a unha posición máis ao sur (o 57,6% dos días
entre os 25º e 37º N e 10º-15º W) deixando vía libre para as perturbacións atlánticas
ás que ademais alimenta de aire morno e húmido no seu sector cálido.
En altura, este campo de altas presións é netamente máis frecuente en inverno
que o resto do ano. Isto pode ser debido ao gradiente barométrico marcado entre
o centro de altas presións atlánticas e a depresión de Islandia.
❚ Depresión de Islandia. Situada no Atlántico norte, na zona de fricción entre
as altas polares e subtropicais, esta depresión de orixe dinámica canaliza a masa
de aire polar marítimo que circula pola súa marxe esquerda; ao mesmo tempo,
actúa como canalizadora das borrascas atlánticas. Este elemento isobárico de
presenza permanente nos mapas de presión intensifícase particularmente en inverno,
pois ao efecto térmico das baixas capas atmosféricas engádeselle o efecto
hidrodinámico. A depresión só desaparece tras unha invasión masiva de aire frío
ou cando unha dorsal cálida planetaria se sitúa en altitude.
❚ Anticiclóns térmicos centroeuropeos. Orixínanse no inverno debido ao
prolongado arrefriamento do interior continental, cuberto de neve e con fortes
procesos de irradiación. Son moi estables e adoitan xestarse tras a chegada de
aire polar continental ou por unha apófise do anticiclón térmico continental eurasiático.
Estes anticiclóns –anticiclón de Escandinavia, anticiclón de Finlandia
e anticiclón polaco–, dada a súa orixe, só se reflicten nos mapas de superficie e
son os responsables, baixo condicións dinámicas favorables, dos episodios de frío
sobre Galicia, ao canalizaren sobre a nosa rexión aire polar continental.
F. Castillo Rodríguez, A. Martínez Cortizas e R. Blanco Chao 27