A variabilidade natural do clima en Galicia - MeteoGalicia

eventos. Os MGCAO complexos ofrecen a posibilidade de proxectar os cambios
de envergadura da circulación oceánica, se ben aínda non se construíron modelos
que poidan facelo con enteira fiabilidade.
4. Estimación do cambio climático. Construción de escenarios
Os modelos climáticos son ferramentas moi útiles para obter información
sobre o clima pasado e futuro. Esta información pode ser utilizada nun amplo
rango de actividades humanas. Por exemplo, a busca de lugares seguros para os
residuos nucleares implicou non só a avaliación xeolóxica de posibles localizacións,
senón tamén unha avaliación climática utilizando as predicións dos modelos
climáticos. Tamén algunhas compañías mineiras examinaron os resultados
das predicións do clima pasado para poder inferir as posibles localizacións dos
depósitos mineiros. Outras aplicacións destes modelos son: o estudo do clima en
períodos xeolóxicos anteriores, o estudo dos efectos da desertización, dos efectos
das erupcións volcánicas, das causas da formación de desertos, das consecuencias
climáticas dos estoupidos nucleares, etc.
A aplicación máis utilizada destes modelos continúa sendo a de predicir os
impactos climáticos como consecuencia do quentamento global. Neste sentido,
en 1988 a WMO e o programa das Nacións Unidas sobre medio ambiente
(UNEP, United Nations Environment Programme) crearon o Panel Intergobernamental
sobre o Cambio Climático (IPCC, Intergovernmental Panel on
Climate Change), co obxectivo de enfocar os esforzos dos científicos que se
dedican ao estudo do clima cara ao problema do cambio climático asociado
aos crecentes niveis de gases de efecto invernadoiro producidos polas actividades
humanas.
En 1992, o IPCC desenvolveu un conxunto de seis escenarios de emisións
para seren utilizados como datos de entrada aos modelos climáticos. Estes escenarios
coñecidos como IS92a-f englobaban un amplo rango de hipóteses respecto
a como evolucionarían as emisións dos gases de efecto invernadoiro (cunha
extensión temporal ata o ano 2100) en ausencia de políticas climáticas, baseándose
nas tendencias futuras de factores clave como o aumento de poboación, o
crecemento económico ou os cambios tecnolóxicos.
En 1996, o IPCC comezou a desenvolver un novo conxunto de escenarios
de emisións co fin de actualizar e substituír os IS92. Os corenta escenarios resultantes
descríbense no IE-EE (Informe Especial do IPCC sobre Escenarios de
Emisións) e abarcan as principais forzas demográficas, económicas e tecnolóxi-
242 MODELIZACIÓN E PREDICIÓN CLIMÁTICA