A variabilidade natural do clima en Galicia - MeteoGalicia

es que toman os distintos elementos meteorolóxicos baixo unha determinada
situación sinóptica. Como pode deducirse, cando referenciamos espacialmente
tales efectos, encontrámonos con situacións sinópticas que xeran ambientes parecidos
sobre a totalidade do territorio galego e outras que ofrecen facies subrexionais.
Finalmente, chegamos ao concepto de tipo de tempo, entendido en
palabras da OMM como «distribución particular dos sistemas de presión e das
masas de aire sobre unha rexión xeográfica especificada, asociados con típicas
características xerais do tempo».
Hai que insistir, desde postulados sistémicos, na complexidade das variables
que interactúan na caracterización final dun determinado tipo de tempo. A
expresión final do tempo, é dicir, dos seus efectos medibles ou, se se quere, da
temperie da que día a día gozamos ou padecemos, é o asombroso resultado de
numerosas interaccións entre elementos que non só pertencen ao dominio
atmosférico, senón tamén á hidrosfera, á litosfera, á biosfera, etc. Neste sentido,
Galicia eríxese nun bo exemplo das interaccións de variables pertencentes a distintos
subsistemas. Baste citar, a modo de mostra, o control que as alambicadas
formas do relevo galego exercen sobre as distintas manifestacións meteorolóxicas,
en especial a precipitación.
A nosa localización latitudinal convértenos en testemuña de excepción do
transcendental proceso de reequilibrio enerxético, hídrico e dinámico que ten
lugar entre a zona intertropical e as latitudes boreais. Un proceso que se resolve
fundamentalmente, a través da trasfega de masas de aire e da dinámica oceánica.
Por esta razón, o noso escenario sinóptico vese perturbado constantemente
por un variado conxunto de situacións sinópticas que facilitan o tránsito sobre
as nosas costas de masas de aire de diversa procedencia. Este feito outórgalle
unha extraordinaria complexidade á dinámica atmosférica rexional, así como ás
manifestacións derivadas delas. En termos xenéricos, as masas de aire que nos
visitan asócianse, de maneira implícita, coa dirección con que chegan ata Galicia.
Así, as situacións advectivas de compoñente norte, tanto ciclónicas como
anticiclónicas, quedan asociadas á masa de aire ártico marítimo (Am); as situacións
advectivas do noroeste, ao aire polar marítimo (Pm); as situacións advectivas
do sudoeste, ao aire tropical marítimo (Tm), e as situacións advectivas do
leste e do nordeste asócianse ao aire polar e ártico continental (Ac-Pc).
Por outra parte, a chegada das masas de aire pode producirse de forma
directa desde a rexión fonte ata a península ou, polo contrario, efectuar un
prolongado e sinuoso percorrido que facilite unha acusada desnaturalización
destas. No primeiro caso, falamos de advección directa e no segundo, de subdireccionalidade
na advección. É posible, igualmente, encontrarnos con disposi-
F. Castillo Rodríguez, A. Martínez Cortizas e R. Blanco Chao 41