A variabilidade natural do clima en Galicia - MeteoGalicia

aroclínicos que teñen en conta movementos das masas de aire verticais; en
1962 ponse en marcha o primeiro modelo operacional cuasi-xeostrófico baroclínico
nos Estados Unidos e en 1965 séguelle Gran Bretaña. A partir de entón
o desenvolvemento dos modelos numéricos é imparable, obténdose algoritmos
e ordenadores capaces de integrar as ecuacións orixinais da atmosfera de forma
operativa e así ata a situación actual, que permite aniñar nos modelos globais
modelos rexionais e de área limitada, e ter en conta os efectos do océano para
simular correctamente os fluxos de intercambio con el. Cabe destacar nos últimos
vinte anos o desenvolvemento das técnicas de asimilación de datos que marcou
o crecemento e as melloras dos modelos numéricos atmosféricos. A táboa
6.I resume esta evolución, así como algunhas das características principais dos
modelos atmosféricos do último século.
Por outro lado, tamén se foron creando modelos separados de cada un dos
compoñentes principais da atmosfera, a superficie terrestre, os océanos e o xeo
mariño, que logo foron integrándose de xeito gradual. Recentemente incorporáronse
compoñentes do ciclo do xofre para representar as emisións de xofre e
a forma en que estas se oxidan para formar partículas de aerosois. Actualmente
estase tratando de interconectar o ciclo do carbono terrestre co carbono oceánico.
O obxectivo final é, por suposto, incluír no modelo a maior parte posible
do sistema climático terrestre, para que todos os compoñentes poidan interactuar
e para que desa maneira as predicións do cambio climático poidan ter sempre
en conta o efecto dos intercambios entre os distintos compoñentes. Na figura
1 pódese ver a evolución dos modelos climáticos no pasado, no presente e a
súa posible evolución no futuro [figura 6.1].
Coa creación en 1971 do Centro Europeo de Predicións a Medio Prazo
(ECMWF, European Center for Medium-Range Weather Forecasts), que inclúe
numerosos países da actual Comunidade Europea, formalízase unha estrutura
meteorolóxica na que este centro se ocupa de executar os modelos de escala global,
así como de recompilar toda a información meteorolóxica dispoñible, e son
os centros nacionais os que realizan (cos seus propios modelos) as predicións de
escala rexional. Máis recentemente, aquelas rexións que así o consideran necesario
para os seus intereses económicos, resolven os seus modelos de área limitada
de escala local para obter predicións meteorolóxicas de maior detalle
aniñados nos anteriores.
Resumindo, a potencia de cálculo dos ordenadores medrou case exponencialmente
durante os últimos cincuenta anos, podendo cada vez máis abarcar
unha maior resolución dos modelos, tanto a nivel horizontal como en vertical,
ben na capa límite, ou ben en altura. Así mesmo, o desenvolvemento das para-
224 MODELIZACIÓN E PREDICIÓN CLIMÁTICA