A variabilidade natural do clima en Galicia - MeteoGalicia

Tal como reflicte o mapa de dominios ombrotérmicos, algúns ambientes son
extensos e mostran unha clara homoxeneidade espacial, mentres que outros aparecen
repartidos en diversos sectores, ás veces sen conexión uns con outros, e
mesmo como pequenas áreas illadas e confinadas. O dominio húmido-cálido da
fachada atlántica de Galicia é, talvez, o único exemplo de ambiente de distribución
espacial homoxénea. Esténdese polos sectores altitudinais medios e baixos
desde Malpica, pola Costa da Morte, penetrando cara ao interior polos vales do
Tambre e Ulla e descende polas terras das Rías Baixas. Por encima dos 400-500
m de altitude, tanto nos sectores litorais como no interior das provincias da
Coruña e Pontevedra, pásase a dominios moi húmidos ou hiperhúmidos temperados
ou cálidos: chairas interiores –Mazaricos, Santa Comba, Tordoia, Boimorto–,
somontes dos montes do Bocelo, serra do Careón, cordal de Montouto
e serra da Loba na provincia da Coruña, e as serras da dorsal galega en Pontevedra.
O dominio hiperhúmido-temperado é un exemplo de ambiente característico
case confinado aos sectores máis elevados da dorsal: serra do Suído, Faro de
Avión e montes do Testeiro, e as serras litorais do Barbanza e A Groba, por
encima dos 500-600 m de altitude.
As costas ao norte de Malpica –o golfo Ártabro, as Rías Altas e a Mariña lucense–
pasan de dominios subhúmido-cálidos a seco-cálidos de oeste a leste,
de maneira que, conforme o segundo ocupa os niveis inferiores na área cantábrica,
o primeiro ascende en altitude, facendo a transición a dominios máis
húmidos e frescos. A serra do Xistral é un expoñente claro dos ambientes húmido-frescos
do norte lucense, marcando un forte gradiente ombroclimático
desde a costa ata os sectores de cumio das serras, o que leva asociados importantes
cambios bioxeográficos e de ocupación do territorio.
O dominio subhúmido-temperado, a pesar de ser o que ocupa unha maior
superficie, encóntrase amplamente repartido. O seu maior desenvolvemento
espacial alcánzao polas terras do Deza, a Ulloa, Chantada e Friol. Na provincia
de Lugo forma tamén un rebordo ao leste de serra da Loba, ao sur do Xistral e
o cordal de Neda, e polos niveis de enlace entre A Terra Chá e as serras nordorientais
(Meira, Monciro, Mirador, Foncuberta) e entre a depresión de Sarria e
Monforte e as serras dos Ancares e do Courel.
As fosas tectónicas da Terra Chá e Sarria, o contorno da fosa de Monforte,
o encaixamento do Miño por Portomarín e a fosa da Limia caracterízanse por
un dominio seco-temperado, se ben existen certas diferenzas bioxeográficas debidas
aos contrastes altitudinais e latitudinais. A fosa de Monforte é lixeiramente
máis cálida e ten un ambiente seco-cálido.
F. Castillo Rodríguez, A. Martínez Cortizas e R. Blanco Chao 77