BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

"Merhaba," diye elini uzatt�, güzel di�leri ve elleri olan adam.
"Ad�m Hakan, sizinle tan������ma çok sevindim. Bizimle �arap içermi�iniz?" r,
10
"Haydi Nil, k���lda biraz. Bu ak�am seni çok özel biriyle tan����raca��m!"
Zoraki gülümsedi Nilsu. Pek d��ar� ç�kmak istemiyordu. Her k�� sorun yaratan bademcikleri, yine
tehlike sinyali veriyordu. Üstelik TV'de "32. Gün" haber program� vard�.
"Hemen ç�kal�m da, geç kalmayal�m Nil. Bakal�m, sen de onu sevecek misin?"
Nergis'le yak�nlarda tan������� Nilsu. Sevmi�ti onu. Ho�, rahat ve ciddi bir kad�nd�. Zarifti. �ri,
sa�lam yap��� kad�nlar�n zor yakalayaca�� bir zarafeti vard�.
"Annemin bütün asaleti ve fizikî özellikleri Nergis'e miras kald�," diyordu Teoman, gururla.
Nergis de ho�lanm���� Nilsu'dan. Karde�inin ilk kez 'sorunsuz sorumluluk' ta�������� söylemi�ti
Nilsu'ya.
"Teo'nun, böyle büyük harflerle mutlu oldu�unu, ilk kez görüyorum. Elinize sa���k!"
Samimiydi Nergis, ama kimseyle içli d���� olmayacak, mesafeli bir s�cakl�kt� onunkisi. Böylesi çok
daha sa���kl� ve moderndi, belki de?
Nergis'in Hakan'la ç���yor olu�una önce ����rm��, "Dünya ne küçük," sonra da sevinmi�ti Nilsu.
Hakan da keyifli görünüyordu.
Kimseyi incitmemek için, Nilsu da, Hakan da, sessiz bir anla�mayla,
eski ili�kilerinden söz etmemi�, i� arkada�� olduklar��� söylemi�lerdi.
Söyleselerdi, kimse incinmezdi belki de, ama gerek görmediler sanki. Hem sonra; galiba yaln�zca
arkada� kalm���� onlar. Çünkü, â��k olmak bamba�ka bir �eydi ve art�k a���n tad��� iyi biliyordu
Nilsu!
Teoman'�n hat���na, kalk�p çeki düzen verdi kendine. Bir taksiye atlay�p, Ba�dat Caddesi'nde, ��k
bir köfteciye gittiler.
Onlar� kimse beklemiyordu. Bir masaya oturup, onlar beklediler. Sormad� Nilsu. Biraz da
heyecanland����� gizlemek için, sormad�. Durmadan saatine bak�p, kap��� gözetleyen Teoman,
garsona birini beklediklerini, daha sonra sipari� vereceklerini söylemi�ti.
����lm���� Nilsu. Bo�az� da a���yordu. Evinde, TV kar����nda, s�cak bir fincan çay içerek uzan�yor
olmay� özlüyordu.
"Çok mu geciktim baba?"
incecik, heyecanl� bir sesle irkildi�inde, masalar�na yakla����, uzun boylu, siyah saçl�, ela gözlü,
çok güzel bir genç k�zla burun buruna geldi.
Çekingen, sevgi dolu bak��larla Teoman'a bak�yor, onun a���ndan ç�kacak sözü bekliyordu. ;:,
Hararetle onu kucaklayan Teoman, Öpücü�e bo�du k���.
"Hay�r bir tanem, biz erken geldik," dedi.
Uyu�up kald� Nilsu.
Deja-vu!
Ne diyece�ini, nas�l davranaca���� bilemeden kalakald�! Kulaklar� u�ulduyor, solu�u kesiliyordu.
Kaç�p gitmek, gitmek ve bir daha geri dönmemek istedi. Sonsuza dek ko�arak kaçmak ve hiçbir
yere eri�ememek!
Çünkü eri�ti�i her yerde mutlaka korkup kaçt���, terk etti�i geçmi�inin bir uzant��� vard�.
"Bak Nil, bu güzel k�z, benim sevgili k���m Deniz."
"Benim nazl� prensesim!" dedi, gururla Teoman.
Deniz elini uzatt�. Çekingen, mesafeli, kibar, galiba biraz da kayg���yd�.
"Denizci�im, bak bu harika k�z da: Nilsu, sana anlatt���m sevgilim."
221
222
El s������lar. '