BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

"Onlar mecburiyetten edinilmi�� �eylerdir Nil. Denize vurgun-san, onunla ya�aman�n yolunu
bulacaks�n, önce bir sandal alm��-
��m. Be� y�ld�r, elden dü�me iyi bir teknem var. Mecburdum!" Sesindeki do�all�ktan akan tonlar, bu
mecburiyetini öyle iyi anlat�yordu ki, insan, "Teoman'�n mutlaka bir teknesi olmal�," diye
dü�ünüyordu.
"Atölyeye gelince, iki çocu�umun gelecek ve kendimin �imdiki zaman�m için gereken bir un
de�irmeni o! Ufak, mütevaz�, iddias�z ama birkaç aileyi doyuran bir tezgâh. O kadar!"
Ne dü�ündü�ünü, yüzüne hiç yazmadan dinleyen Nilsu'ya bak�p:
"Ben, dü�ünce üretmeyi seviyorum Nil ve dü�ünceler para getirmiyor! Oysa çocuklar�m iyi
okullara gitsin, ben de istedi�im kitaplar� alabileyim istiyorum. Fazlas� de�il!" dedi. Sesinde hakl�
oldu�una inan�lmas� için, ille de Nilsu'nun onay��� bekleyen bir renk vard�.
Gülümsedi Nilsu. Kendisi onaylamasa da, Teoman düzenini kurmu�tu. Kald� ki, babas���n t�bbî
tahlil laboratuvar� da, biraz benzer amaçl�yd�.
Teoman'�n mühendisli�ine bak�nca, do�rusu onun diplomas� ve birkaç projesi d���nda - bunlara da,
daha çok bir mimar gibi yakla������ denebilir - hiçbir iz bulamam���� Nilsu.
Teoman'da bulduklar�, daha çok, kültür-tüketme h�rs�, heyecan�, sevinci ve bunlar� çevresine
bula���rma yetene�iydi. Sürekli okuyan, ö�renen, ara�����p, sorgulayan ki�ili�iydi, insan� yoran, ama
kendi hiç yorulmazm�� gibi görünen kendini yenileme enerjisi, birikimi ve her �eye gülmeye haz�r,
��cak yüre�inin, herkeslerden gizlemeye çal������ hüzünleriydi.
Bu zenginli�in içinde hem babas�na, hem Selen'e, hem de Mi-ke'a rastlayan Nilsu, ço�u kez onu
kendisinin yaratt��� duygusuna kap���yor, gerçeklik boyutunu yitiriyordu.
Çok sevdi�i, ama bir �ekilde yeterince sevilmedi�i için, 'terk' edildi�i saplant���yla, hâlâ
çözümleyemedi�i bu üç insan�n, böyle canl� bir sentezine rastlamak, öyle inan�lmazd� ki,
Teoman'�n gerçek olmad��� duygusuna kap�lmas�na, kendisi bile hak veriyordu.
Böyle anlarda geceyse, Teoman'� uyand���p, ona s�ms��� sar���yor, gündüzse ya telefonla ya da bir
taksiyle ona ula��yordu mutlaka!
205
Kendi elleriyle yapt��� çal��ma masas���n ba��na oturmu� "h�mm", "ah-haa", "vay vay vay"
sesleriyle homurdanarak, "bak 206 sen, bu serseri öldürecek beni!", "ülen köfteci, adam m� oldun
sen?", "hay ya�ayas�n be!" diyerek saatlerce, herkesi, her �eyi unutup, dergilerine gömülüp,
üzerinde "I'm green" yazan ye�il kurba-�al� fincamyla kahve, çay, ne bulursa litrelerce tüketi�ini;
"ne kadar babama benziyor," diye izliyor, heyecanlan�yordu.
Elinde bir �iir kitab�, co�kuyla içeri girip, "Dinle Nil, buna bay�lacaks�n sen!" diyerek, yüzüne
gözüne �iir bula����, bamba�ka bir dünyada, bamba�ka bulutlar üzerinde uçarken de, tamamen Mike'd�.
Yemekli toplant�larda, olanca do�all���yla, ço�u kez tek ba��na muhalif, sonuna dek ayk��� kal���,
inatla inand�klar��� savunu�u, sokakta kimselere ald�rmadan, ellerini kollar��� gökyüzüne f�rlatarak
taklitler yap��� ve güçlü, ba��ms�z, gururlu görünü�ü alt�nda, özenle gizledi�i k���lgan yap���yla da
Selen'di. "Ne demi�tin Nil?" "H��?..."
��u senin susamuru Laura ve arkada�� Amanda, sana birilerini an�msat�yormu� ya, kimmi� onlar?"
Yine dergilerine dal�p gitmi�ti Teoman. Onun okudu�u makaleyi bölmemek için susmu�tu Nilsu.
Aradan sanki bir hafta geçmi�ti. "Tennessee Williams'i an�msat�yorlar," dedi Nilsu. "Ama
benimkiler ingiliz Saki'nin k�zlar�, Williams'in de�il ki?" Meraklanm��, dönüp Nilsu'yu ke�fetmi�ti
�imdi.
"Williams'm 'Glass Managery' adl� eserindeki kad�nlar�n adlar� da; Laura ve Amanda'd�r. Laura ve
Amanda Wingfield!"
Sonbahar gö�ünün tombul bulutlar��� seyre dalm�� ve kendi kendine konu�ur gibi m���ldanan
Nilsu'yu, arkas��� odaya dönmü�, pencerenin önünde yakalad� Teoman. Kollar��� onun boynuna
dolad�, ensesini öptü. 'i "Adlar," dedi.