BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

ediyordun ya, neden benim gibi birini terk eder kad�nlar diye. Onlar, beni sorumsuz bulurlar. 'Bir
türlü büyümek istemedi�imi' söyleyip suçlarlar. Ve terk ederler. Ben gitmem! ..."
Korktu Nilsu. Belki de bu kez terk edemeyece�inden korktu.
"Ben gitsem bile, ancak bir �iir getirmeye giderim," diyerek uzand�, yatak odas�ndan getirdi�i kitab�
verdi Nilsu'ya.
"Doksan yedinci sayfadaki 'Yitik Kaynak' �iirini oku bir ara, olur mu?" dedi.
"Genç bir �airdi, intihar etti!..." Sar�ld�lar. Çabucak uyudu, uykuya kaçt� Nilsu.
Gece yar����� üç saat geçe uyand���nda, Teoman ona geceli�ini giydirmi�, yataklar�na yat�rm����
çoktan. Hemen yan�nda, küçük horultularla uyuyordu kendisi de. Kalkt� Nilsu. Ayaklar���n ucuna
basarak oturma odas�na geçti. Masa lambas��� yak�p doksan yedinci sayfay� yeniden açt�.
"Unutu� bir kaynak olmal�
Yeni'yi her an'a yaymak için 240 Ben sana olmal���m
Bana ben bir kaynak
;, Görüyorum geç, k���m çok yak�n! Biliyorum art�k mut uzakl����� Sen yüzümü götürmüyorsun
Kendi gözünü bile!
Gerçek bilirsin, diliyoruz, Düz, e�ri, çapraz ya da de�irmi. Güzeldir aç��a ç����� yüre�in, Sen bil ki,
ben de seveyim."1
17
Neyyire Gömüç'ün kap� zilini çald�klar�nda, Teoman'�n heyecanl� oldu�u apaç�kt�.
"Beni arad� Nil!" demi�ti sevinçle. "Beni N.G. arad� ve yeme�e davet etti. Senden söz edince, seni
de getirmemi istedi."
Son zamanlarda, yeni bir edebiyat ödülü alan Neyyire Gömüç'ün eski kitaplar� yeniden bas�lm��,
ad� yeniden gazete ve dergilerde görülmeye ba�lam����. Piyasada bulunan tüm kitaplar�ndan üçer
tane alan Teoman, onlar� tek tek kendisi, Deniz ve Alican için imzalatmay� planl�yordu.
So�ukça say�labilecek bir ifadeyle açt� Neyyire Gömüç. Yüzünde sevgisizlikten mi, yoksa mesafeli
olmaktan m�, ilk bak��ta anla��lmayan bir durgunluk, bir umursamazl�k vard�.
"Ho�geldiniz," dedi elini uzat�rken, insanlar� daima kendi istedi�i gibi görmek e�ilimindeki
Teoman'�n bu yüzden Neyyire Gömüç'ün çelik bak��lar�yla ü�ümedi�i besbelliydi. Ne�eyle
gülümsü-yordu.
1. Nilgün Marmara
"i�te Neyyire Han�m, size sözünü etti�im kad�n bu: Sevgilim Nil!"
Gözlerinden hayranl�k akarak, Nilsu'yu tan����rd�. Kitaplar�ndan tan����� o ince, hareketli ve h�nz�r
yürek yerine, so�uk, mesafeli, orta ya��� bir kad�nla kar��la�maktan, yeterince hayal k���kl���na
��rayan Nilsu, Teoman'�n heyecan�ndan rahats�z oldu. "Heyecanlar���n, ta���nl��a dönü�mesini
önlemiyor bu adam!" diye bozuldu.
"Merhaba efendim, ben Nilsu Baran!" diye, düzeltti sert bir sesle.
"Bunu daha çok be�endim," dedi Neyyire Gömüç. Nilsu'nun elini s�karken. Elleri ���k ve
samimiydi.
Salon t�pk� Teoman'�n anlatt��� gibiydi, ne eksik, ne fazla! Nane, yine kanepede, ayn� yerde
gepgev�ek uzan�yordu. Onlar� görünce ba���� kald�rd�, mahmur mahmur bakt�, havay� koklad�.
Gerindi, her baca���� uzun uzun uzatt�. Kalkt� ve yere atlad�. Gidip Nilsu'nun bacaklar���
koklamaya ba�lad�.
"Nane, kad�nlara bay���r," dedi N.G. Sesinde öyle do�al, öyle rahat bir ifade vard� ki, Nane'nin
kediden çok, kad�nlara dü�kün ya���, tombul bir erkek karakter oldu�unu, tart��mas�z kabullenmek
zorunda kald�lar. Homurtuya benzer m���lt�larla Nilsu'nun ayaklar� dibinde uzan�p, uyumaya ba�lad�
Nane.
"Benim de Elvis ad�nda bir kedim vard�, sarmand�," dedi Nilsu. ,. "Beni terk etti!" Sesinde
kabullenmi� bir ton vard�.
"Benim hiç kedim olmad�, beraber oldu�um kad�nlar, annem de dahil, kedi sevmezlerdi," diye at�ld�
Teoman.