BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

Selen'in on iki günlük izni bitti�inde ben Kaliforniya'ya uçtum. San Francisco ve Los Angeles'�
gezdim. Bu iki dev kentte de Selen'in verdi�i adreslerde, onun arkada�lar�nda kald�m. Kaliforniya
bamba�ka bir ülkeydi, Do�u Yakas�'na ve New York'a pek benzemiyordu. Ben 'Do�u Yakas�'m
daha çok sevmi�tim.
Üç haftal�k Amerika gezim bitmeden, yeniden New York'a döndüm. Veda yeme�ine, Selen'in anne
ve babas���n evine davetliydik.
So�uk denmese bile steril, kibirli denmese bile bilgiç, ama Se-len'i çok önemsedikleri besbelli,
ciddi, titiz ve kültürlü bir orta ya�-| h çiftle tan����m o gece. Her bak�mdan tipik akademisyendiler.
Sor derece uluslararas� ve konforlu bir ya�am tarzlar� vard�. Selen'le an-1
ne ve babas� aras�nda fiziksel benzerlikler d���nda, hiçbir yak�nl�k bulamad�m.
Kendi anne ve babam�, hatta karde�imi dü�ündüm sonra. D��ardan bakan biri de, ayn���eyi benim
için söyleyecektir san���m. Oysa, birbirlerinin kar����nda bulu�mayan, milyonlarca çocuk-ebeveyn
ili�kisi olmal� bir yerlerde...
Ertesi gün, yine JFK Havaalan�'ndan, bu kez yolcu ediyordu beni Selen. Bana Amerika'ya
yerle�mem için cazip bir öneri getirdi son anda.
"Dü�ünmeliyim," dedim. *
"iyi dü�ün," dedi.
Vedala���k.
Selen hiç �srar etmez, yine etmedi!
63
istanbul'a döndü�ümde, posta kutusuna s��mad��� için kap�ma b�rak�lm��, iriyar�, sar� bir zarf
buldum. Üzeri pul dolu, kal�n, ���man bir zarf. îki hafta önce Amerika'dan postalanm����, el yaz���
Mike'a aitti.
Zarf� ald�m, elledim, hissettim. Sonra masam�n üzerine b�rakt�m. Açmay� erteledi�im her dakika,
bilmeyi geciktirece�im o �eyi, masan�n üzerinde, görmezden gelmeye b�rakt�m.
Hakan söz verdi�i gibi çiçeklerimi düzenli sulam����, hepsinin yüzü gülüyordu. Buzdolab�ndaki
taze so�uk yiyecekler de, Hakan'�n bir ba�ka jesti olmal�yd�, ince adamd�r, dü�üncelidir.
Evimin iki odas���, tuvaletini ve banyosunu dola���m. Ya�ad���m üç haftal�k 'Yeni Dünya' serüveni,
beni evime yabanc�la���rm�� m� diye yoklad�m kendimi.
Bir �eyler de���mi�ti de���mesine de, ne oldu�unu henüz alg�layam�yordum. Yeni bir göz, yeni bir
burun, belki de yeni bir kulak edinmi�tim. Ama yabanc�la�mam����m. Aksine, sanki daha dün
evimdeymi�im gibi hissettim kendimi. Sanki hiç gitmemi�tim okyanus ötesine. Her �ey tan���kt� ve
ben bural�yd�m! Soyunup do-
183
kündüm, bir du� yapay�m diye dü�ündüm. Ama sular kesikti. Mi-ke'm Türkiye'de ya�arken en çok
yak�nd�����eylerden biriydi susuz-184 luk. Mike! Mike'�n yollad��� kal�n sar� zarf!... Dursun orada,
masan�n üzerinde ve beni beklesin. Asl�nda ke�ke beklemese, ke�ke hiç olmasa!
Telefonun sesiyle irkildim. Arayan Hakan olmal�yd�. Havaalan�na gelmemesini özellikle istedi�im
için, çok istedi�ini söyledi�i halde, beni kar��lamaya gelememi�ti. Hay�r, istemiyordum. Art�k
kimsenin çok yak���m olmas��� istemiyordum! Babam, Mike ve Selen vard�. Bir anlamda da,
babam, Mike ve Selen yoktu! i�te o yüzden istemiyordum; ne Hakan'�, ne de ba�ka birini...
Telefon uzun uzun çald�; kesinlikle Hakan'd� bu arayan. Açmad�m. Hiç kimsenin sesini duymak
istemiyordum. Kendi sesimi bile. Oturup, telefonu seyrettim. Kordonunu, ahizesini, bedeninin
��vr�mlar���, kö�elerini, içime bir tenhal�k çöktü. O kalabal�k k�tadan, o sürekli akan insan selinin
aras�ndan dönüp gelmek olmal�yd� belki de...
Telefon yeniden ötmeye ba�lad�. Sesinin bu denli çirkin oldu�unu ilk kez ayr�msam����m. Onu bir
dü�man gibi gördüm. Telefon beni yok etmeye çal��an, çok güçlü bir dü�mand�. Telefondan
korktum, ama ona yenilmedim. Sustu!